historia, 1916
Rosyjski Korpus Ekspedycyjny przybywa do sojuszniczej Francji (Marsylia).
Rosyjski Korpus Ekspedycyjny we Francji (ros. Экспедиционный корпус Русской армии во Франции) – rosyjski wojskowy związek operacyjny utworzony w Rosji w trakcie I wojny światowej i wysłany do Francji.
Na prośbę rządu Francji, car Mikołaj II Romanow rozkazał sformowanie i wysłanie na front do Francji ekspedycyjnych wojsk specjalnych. W styczniu 1916 była sformowana 1 Specjalna Brygada Piechoty (dwa pułki piechoty) pod dowództwem gen. majora Nikołaja Łochwickiego. Była ona odprawiona pociągami po trasie Moskwa–Samara–Ufa–Krasnojarsk–Irkuck–Harbin–Dalian, dalej zaokrętowana na okręty francuskie i poprzez Sajgon–Kolombo (Cejlon)–Aden–Kanał Sueski przypłynęła do Marsylii, gdzie 20 kwietnia 1916 była wysadzona na ląd. W lipcu 1916 poprzez Francję na front salonicki była przerzucona 2 Specjalna Brygada Piechoty (dwupułkowa) pod dowództwem gen. Diterichsa. W czerwcu 1916 rozpoczęto formowanie 3 Specjalnej Brygady Piechoty (dwupułkowa) pod dowództwem gen. Władimira Maruszewskiego. W sierpniu była ona ekspediowana przez Archangielsk do Francji. Nieco później sformowano 4 Specjalną Brygadę Piechoty (dwupułkowa) i poprzez Francję skierowano na front salonicki do Macedonii.
Stan Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego wynosił: 750 oficerów i 45 tys. podoficerów i żołnierzy. Korpus dwoma brygadami walczył na polach Szampanii, dwoma w górach Macedonii.
Na konferencji międzynarodowej w Chantilly 15 listopada 1916 postanowiono aby wiosną 1917 szukać zwycięstwa w wojnie drogą przejścia do natarcia ogólnego na wszystkich frontach przy maksymalnym wykorzystaniu wszystkich sił i środków technicznych. W tych walkach były zaangażowane brygady rosyjskie. 1 i 3 Brygada w składzie 7 Korpusu 6 Armii wzięła udział w walkach nad rzeką Aisne w kwietniu 1917. Francuzi zauważyli odwagę i bohaterstwo Rosjan w tej operacji. Szczególnie wyróżniła się Brygada gen. Maruszewskiego. Rosjanie ponieśli jednak olbrzymie straty. Obydwie Brygady w tych walkach straciły, według francuskich źródeł, 5183 żołnierzy w tym 70 oficerów. Działania Francuzów nad rzeką Aisne zakończyły się niepowodzeniem. Po tych walkach rosyjska 1 i 3 Brygada były skierowane na odpoczynek i uzupełnienie do obozu La Courtine w pobliżu miejscowości Limoges, gdzie zostały połączone w Dywizję Specjalną Piechoty pod dowództwem gen. Łochwickiego.
Po rewolucji październikowej (1917) Rosja wyszła z wojny. Dywizja została przez dowództwo francuskie rozformowana i podzielona na kompanie robocze. W obozie La Courtine we wrześniu 1917 wybuchło powstanie żołnierskie, ostro zdławione przez Francuzów. Rosyjski żołnierz był synonimem zdrajcy.
Wojska francuskie były w tym czasie gromione przez oddziały niemieckie ściągnięte z frontu wschodniego. Setki żołnierzy rosyjskich, widząc chaos w ojczyźnie, klęski Francuzów – rwali się do walki. Płynęły prośby żołnierzy i oficerów o wcielenie do wojska i wysłanie na front. Po długich naleganiach i dyskusjach podjęto decyzje o sformowaniu Legionu Rosyjskiego z ochotników rosyjskich pułków roboczych. Legion Rosyjski sformowano i podporządkowano Marokańskiej Dywizji Uderzeniowej, jednej z najlepszych dywizji armii francuskiej.
W maju 1918 Niemcy rzucają na Francję swoje najlepsze siły i rwą front francuski. Przeprawiają się przez rzekę Aisne i otwierają sobie drogę do Paryża. Rzucona dla zatkania luki Dywizja Marokańska szosą Soissons–Paryż przyjmuje na siebie całe uderzenie. Niemcy rzucają do walki nowe siły i wypierają wojska francuskie. Wtedy zostaje rzucony do kontrataku Legion Rosyjski. Ten kontratak kosztuje Legion 85 procent strat żołnierskich i prawie 100 procent strat w korpusie oficerskim. Po tych walkach prasa francuska nazywa Legion „Rosyjskim Legionem Honoru”. Później Legion otrzymuje uzupełnienie z rosyjskich żołnierzy ochotników kompanii roboczych i w składzie samodzielnego batalionu walczy o przełamanie Linii Hindenburga. Za te walki Legion Rosyjski zostaje przedstawiony do wyróżnienia przez naczelnego dowódcę armii francuskiej i otrzymuje jako jednostka Krzyż Wojenny. Pod koniec wojny Legion Rosyjski zostaje przerzucony do Lotaryngii.
Po zakończeniu wojny Legion Rosyjski został skierowany do Niemiec i wyznaczony do okupacji Wormacji nad Renem. Mogiły żołnierzy Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego są rozrzucone po całej Francji i Macedonii. Największy cmentarz żołnierzy walczących we Francji znajduje się koło Mourmelon-le-Grand w pobliżu Reims, gdzie spoczywa ponad tysiąc żołnierzy rosyjskich. Jednym z żołnierzy Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego był Rodion Malinowski – późniejszy Marszałek Związku Radzieckiego. (wiki)
Na prośbę rządu Francji, car Mikołaj II Romanow rozkazał sformowanie i wysłanie na front do Francji ekspedycyjnych wojsk specjalnych. W styczniu 1916 była sformowana 1 Specjalna Brygada Piechoty (dwa pułki piechoty) pod dowództwem gen. majora Nikołaja Łochwickiego. Była ona odprawiona pociągami po trasie Moskwa–Samara–Ufa–Krasnojarsk–Irkuck–Harbin–Dalian, dalej zaokrętowana na okręty francuskie i poprzez Sajgon–Kolombo (Cejlon)–Aden–Kanał Sueski przypłynęła do Marsylii, gdzie 20 kwietnia 1916 była wysadzona na ląd. W lipcu 1916 poprzez Francję na front salonicki była przerzucona 2 Specjalna Brygada Piechoty (dwupułkowa) pod dowództwem gen. Diterichsa. W czerwcu 1916 rozpoczęto formowanie 3 Specjalnej Brygady Piechoty (dwupułkowa) pod dowództwem gen. Władimira Maruszewskiego. W sierpniu była ona ekspediowana przez Archangielsk do Francji. Nieco później sformowano 4 Specjalną Brygadę Piechoty (dwupułkowa) i poprzez Francję skierowano na front salonicki do Macedonii.
Stan Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego wynosił: 750 oficerów i 45 tys. podoficerów i żołnierzy. Korpus dwoma brygadami walczył na polach Szampanii, dwoma w górach Macedonii.
Na konferencji międzynarodowej w Chantilly 15 listopada 1916 postanowiono aby wiosną 1917 szukać zwycięstwa w wojnie drogą przejścia do natarcia ogólnego na wszystkich frontach przy maksymalnym wykorzystaniu wszystkich sił i środków technicznych. W tych walkach były zaangażowane brygady rosyjskie. 1 i 3 Brygada w składzie 7 Korpusu 6 Armii wzięła udział w walkach nad rzeką Aisne w kwietniu 1917. Francuzi zauważyli odwagę i bohaterstwo Rosjan w tej operacji. Szczególnie wyróżniła się Brygada gen. Maruszewskiego. Rosjanie ponieśli jednak olbrzymie straty. Obydwie Brygady w tych walkach straciły, według francuskich źródeł, 5183 żołnierzy w tym 70 oficerów. Działania Francuzów nad rzeką Aisne zakończyły się niepowodzeniem. Po tych walkach rosyjska 1 i 3 Brygada były skierowane na odpoczynek i uzupełnienie do obozu La Courtine w pobliżu miejscowości Limoges, gdzie zostały połączone w Dywizję Specjalną Piechoty pod dowództwem gen. Łochwickiego.
Po rewolucji październikowej (1917) Rosja wyszła z wojny. Dywizja została przez dowództwo francuskie rozformowana i podzielona na kompanie robocze. W obozie La Courtine we wrześniu 1917 wybuchło powstanie żołnierskie, ostro zdławione przez Francuzów. Rosyjski żołnierz był synonimem zdrajcy.
Wojska francuskie były w tym czasie gromione przez oddziały niemieckie ściągnięte z frontu wschodniego. Setki żołnierzy rosyjskich, widząc chaos w ojczyźnie, klęski Francuzów – rwali się do walki. Płynęły prośby żołnierzy i oficerów o wcielenie do wojska i wysłanie na front. Po długich naleganiach i dyskusjach podjęto decyzje o sformowaniu Legionu Rosyjskiego z ochotników rosyjskich pułków roboczych. Legion Rosyjski sformowano i podporządkowano Marokańskiej Dywizji Uderzeniowej, jednej z najlepszych dywizji armii francuskiej.
W maju 1918 Niemcy rzucają na Francję swoje najlepsze siły i rwą front francuski. Przeprawiają się przez rzekę Aisne i otwierają sobie drogę do Paryża. Rzucona dla zatkania luki Dywizja Marokańska szosą Soissons–Paryż przyjmuje na siebie całe uderzenie. Niemcy rzucają do walki nowe siły i wypierają wojska francuskie. Wtedy zostaje rzucony do kontrataku Legion Rosyjski. Ten kontratak kosztuje Legion 85 procent strat żołnierskich i prawie 100 procent strat w korpusie oficerskim. Po tych walkach prasa francuska nazywa Legion „Rosyjskim Legionem Honoru”. Później Legion otrzymuje uzupełnienie z rosyjskich żołnierzy ochotników kompanii roboczych i w składzie samodzielnego batalionu walczy o przełamanie Linii Hindenburga. Za te walki Legion Rosyjski zostaje przedstawiony do wyróżnienia przez naczelnego dowódcę armii francuskiej i otrzymuje jako jednostka Krzyż Wojenny. Pod koniec wojny Legion Rosyjski zostaje przerzucony do Lotaryngii.
Po zakończeniu wojny Legion Rosyjski został skierowany do Niemiec i wyznaczony do okupacji Wormacji nad Renem. Mogiły żołnierzy Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego są rozrzucone po całej Francji i Macedonii. Największy cmentarz żołnierzy walczących we Francji znajduje się koło Mourmelon-le-Grand w pobliżu Reims, gdzie spoczywa ponad tysiąc żołnierzy rosyjskich. Jednym z żołnierzy Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego był Rodion Malinowski – późniejszy Marszałek Związku Radzieckiego. (wiki)