technika, 1961
M388 Davy Crockett – taktyczny jądrowy pocisk odpalany z wyrzutni bezodrzutowej opracowany w USA podczas zimnej wojny.

M388 Davy Crockett – taktyczny jądrowy pocisk odpalany z wyrzutni bezodrzutowej opracowany w USA podczas zimnej wojny. Nazwany imieniem amerykańskiego bohatera ludowego, żołnierza i kongresmena Davy'ego Crocketta (1786-1836).M388 Davy Crockett to jedna z najmniejszych kiedykolwiek zbudowanych broni jądrowych. Jej konstrukcja została opracowana w późnych latach 50. na wypadek ataku wojsk Układu Warszawskiego w Niemczech Zachodnich. Koncepcja zakładała rozmieszczenie wzdłuż granicy, co kilka kilometrów, drużyn Atomic Battle Group (Atomowych Grup Bojowych) uzbrojonych w te pociski. Za ich pomocą, w razie ataku, żołnierze mieli za zadanie zniszczyć lub obezwładnić nacierające wrogie oddziały oraz skazić teren tak, by poziom promieniowania na co najmniej 48 godzin uniemożliwił jego zajęcie przez wroga, dając tym samym wystarczający czas na mobilizację sił NATO. Pocisk M388 był niekierowanym, stabilizowanym aerodynamicznie pociskiem rakietowym, wyposażonym w głowicę jądrową W54. Była to bardzo mała głowica o mocy pod-kilotonowej. Jej wersja użyta w pocisku - Mk-54, ważyła ok. 23 kilogramów, z możliwością wyboru mocy rażenia na 10 lub 20 ton (wartości bardzo bliskie praktycznej minimalnej wielkości oraz sile rażenia głowicy z materiałami rozszczepialnymi). Cały pocisk ważył około 34,5 kg i miał niecałe 80 cm długości i 28 cm średnicy maksymalnej. Pocisk przy swojej podstawie miał podkalibrowy trzpień umieszczany w lufie działa celem wystrzelenia. Pocisk "Davy Crockett" mógł być odpalony z dwóch rodzajów wyrzutni: 120 mm M28, o zasięgu około 2 km, oraz 155 mm M29, o zasięgu około 4 km. Obydwie wyrzutnie można było zamocować na trójnogu na ciężarówce, transporterze opancerzonym czy jeepie. Wyrzutnie były obsługiwane przez trzech żołnierzy. Obydwie wyrzutnie w trakcie testów wykazały się niską celnością, zatem skuteczność pocisku mogła polegać raczej na promieniowaniu niż bezpośrednim trafieniu. Ustawiony na moc 10 ton (niska) pocisk mógł wyprodukować natychmiastową śmiertelną dawkę promieniowania (ponad 10 000 remów) w promieniu 150 m i prawdopodobnie śmiertelną dawkę (około 600 remów) w promieniu 400 m. Głowicę przetestowano 7 lipca 1962 w podczas testów broni nuklearnych Little Feller II, a sam pocisk wystrzelono (używając 155 mm wyrzutni) podczas kolejnych testów (Little Feller I) z dystansu 2,7 km 17 lipca. Była to ostatnia atmosferyczna próba jądrowa przeprowadzona na Poligonie Nevada. Produkcja pocisków "Davy Crockett" zaczęła się w 1956 i wyprodukowano ich w sumie 2 100 sztuk. Armia amerykańska miała je na wyposażeniu w latach 1961-1971. (wiki)