historia, 1982
Brytyjski lotniskowiec HMS Invisible powraca do portu po zwycięskiej wojnie o Falklandy z Argentyną.

Wojna o Falklandy lub wojna o Malwiny (hiszp. Guerra de las Malvinas/Guerra del Atlántico Sur, ang. Falklands War lub Falklands Conflict/Crisis) – konflikt zbrojny pomiędzy Argentyną i Wielką Brytanią, do którego doszło w marcu 1982 roku. Wyspy na południowym Atlantyku należące do Wielkiej Brytanii zostały zaatakowane przez wojska argentyńskie. Konflikt trwał do czerwca 1982. W wyniku wojny Falklandy pozostały we władaniu Wielkiej Brytanii, a rządząca Argentyną junta wojskowa upadła i wprowadzono tam demokrację. Od roku 1976 w Argentynie panowała dyktatura wojskowa, kierowana kolejno przez generałów Jorge Videlę, Roberto Violę i Leopoldo Galtierego. Morderstwa przeciwników politycznych, terror i masowe aresztowania przyczyniały się do skrajnie niskiego poparcia społecznego junty. Dodatkowo w roku 1982 dały się odczuć pierwsze skutki kryzysu gospodarczego, spowodowanego zachowawczą polityką gospodarczą i izolacją Argentyny na arenie międzynarodowej. Bezrobocie wzrastało w zastraszającym tempie, PKB malał o 6% rocznie, a wskaźnik inflacji w 1982 roku wzrósł do 160%.
Sytuacja polityczna kraju także była nie najlepsza. Argentyńska junta nie potrafiła wyprowadzić kraju na prostą drogę, związki zawodowe łączyły swoje siły tworząc organizacje, które przeciwstawiały się rządom dyktatorskim. W praktyce znaczyło to, że argentyńska klasa średnia wydała wojnę rządowi, na którego czele stał Leopoldo Galtieri.
Na początku 1982 roku powstał plan przeprowadzenia zwycięskiej operacji zbrojnej, która mogłaby podreperować w społeczeństwie argentyńskim nadszarpnięty prestiż rządu w Buenos Aires oraz przywrócić spokój wewnętrzny. Poglądy na temat Falklandów, nazywanych przez Argentyńczyków Malwinami, były zawsze przykładem narodowej jedności, a wzmocnienie tej jedności mogło odwrócić uwagę społeczeństwa od problemów wewnętrznych kraju. Ta niewypowiedziana wojna po 73 dniach zakończyła się niekwestionowanym zwycięstwem Wielkiej Brytanii, która zajęła cały sporny obszar po tym, jak pozbawiła zdolności operacyjnej argentyńską marynarkę wojenną i lotnictwo. Straty wynosiły: Wielka Brytania: 255 żołnierzy, 3 mieszkańców, 7 okrętów, 10 samolotów, 24 śmigłowce. Argentyna: 649 żołnierzy, 6 okrętów, 75 samolotów, 25 śmigłowców. Dodatkowo setki byłych żołnierzy (ponad 260 Brytyjczyków i ponad 450 Argentyńczyków) popełniło po wojnie samobójstwo. Wojna kosztowała łącznie 2 miliardy dolarów. Z politycznego punktu widzenia wojna przyniosła znaczący wzrost poparcia społecznego dla Margaret Thatcher, której notowania przed konfliktem falklandzkim były mocno obniżone, zapewniając jej zwycięstwo w wyborach 1983. Upadł także rząd Leopoldo Galtieriego, który szybko podał się do dymisji, a Argentyna otrzymała szansę powrotu do demokracji. Po wojnie Brytyjczycy znacznie wzmocnili garnizon wysp i ogromnym kosztem zbudowali nowe lotnisko wojskowe, na którym stale stacjonuje klucz myśliwców Eurofighter Typhoon. Kosztowny i odległy garnizon jest utrzymywany do dnia dzisiejszego. (wiki)