historia, 1941
15-letni Léon Merdjian w Legionie Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi.
Legion Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi (fr. Légion des volontaires français contre le bolchevisme, LVF) – francuska kolaborancka formacja zbrojna w służbie Niemiec podczas II wojny światowej. 22 czerwca 1941 r., tego samego dnia, kiedy wojska niemieckie zaatakowały ZSRR, przywódca faszystowskiej Francuskiej Partii Ludowej, Jacques Doriot, wysunął hasło powołania ochotniczego legionu francuskiego do walki z Sowietami. Następnego dnia w tym celu spotkał się w Paryżu z ambasadorem III Rzeszy w okupowanej Francji, Ottonem Abetzem, inny francuski kolaborant Marcel Deat. 5 lipca z Berlina od niemieckiego ministra spraw zagranicznych Joachima von Ribbentropa przyszła aprobata dla pomysłu. Niemcy postawili jednak pewne warunki: werbunek ma ograniczony jedynie do okupowanej części Francji, a limit ochotników wynosi 15 tys. 7 lipca powstał Centralny Komitet LVF, w skład którego weszli najważniejsi przedstawiciele kolaboranckich ugrupowań, jak Jacques Doriot, Marcel Deat, Marcel Bucard, Pierre Constantini, Eugène Deloncle, Jean Boissel. Centrum rekrutacyjne Legionu zostało umiejscowione w przedwojennej siedzibie sowieckiej agencji turystycznej Intourist w Paryżu. Poparcie dla Komitetu zadeklarował także Fernand de Brinon, delegat rządu Vichy. 5 sierpnia LVF został oficjalnie powołany. Ogółem zgłosiło się ok. 13 tys. ochotników, z których zaledwie połowa została zakwalifikowana do przeszkolenia. W większości byli to członkowie francuskich partii faszystowskich i faszyzujących oraz jeńcy wojenni, którzy nie chcieli pracować w Niemczech. (wiki)
