znani-ludzie, 1910
Piotr Arkadiewicz Stołypin, 1906–1911 premier i minister spraw wewnętrznych w okresie rządów Mikołaja II.

Piotr Arkadiewicz Stołypin (ros. Пётр Аркадьевич Столыпин; ur. 2 kwietnia?/14 kwietnia 1862, zm. 5 września?/18 września 1911) – działacz państwowy i polityk rosyjski, 1906–1911 premier i minister spraw wewnętrznych w okresie rządów Mikołaja II. Pochodził ze starej rodziny szlacheckiej. Ukończył Uniwersytet Petersburski w 1884, po czym rozpoczął służbę państwową w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Od 1902 gubernator guberni grodzieńskiej, w latach 1903–1906 guberni saratowskiej. Od 26 kwietnia 1906 minister spraw wewnętrznych, a od 21 lipca jednocześnie przewodniczący Rady Ministrów. Kierował tłumieniem rewolucji 1905–1907, stosował sądy wojskowe w stosunku do rewolucjonistów ze skazywaniem na karę śmierci. Stosował terror w walce z ruchem rewolucyjnym (sznur do wieszania skazanych nazywano „krawatem Stołypina”). Okres jego władzy określany jest jako „reakcja stołypinowska”. W 1907 r. rozwiązał Dumę, zmienił ordynację wyborczą i znacznie ograniczył uprawnienia parlamentu sprowadzając go do instytucji fasadowej. Wydarzenie to nazywane jest przewrotem państwowym z 3 czerwca 1907 starego stylu[potrzebny przypis].
Jednocześnie Stołypin dążył do modernizacji państwa. Wspólnie ze swoimi współpracownikami takimi jak Aleksandr Kriwoszein czy Andrzej Andrzejewicz Køfød, przeprowadził zakrojoną na szeroką skalę reformę rolną (pozwolenie na opuszczanie wspólnot wiejskich), w celu utworzenia socjalnego oparcia dla caratu na wsi.
W 1910 wysunął projekt wprowadzenia ziemstw 6 guberniach (witebskiej, wołyńskiej, kijowskiej, mińskiej, mohylewskiej i podolskiej) przewidujący kurie narodowościowe dla uniknięcia uprzywilejowania polskich ziemian. W skutek oporu Rady Państwa premier nakłonił cara do wprowadzenia projektu w drodze ukazu wydanego na podstawie art. 87 Ustaw Zasadniczych z 1906. Mikołaj II postąpił zgodnie z radą Stołypina 14 marca?/27 marca 1911, lecz premier utracił monarsze zaufanie. Stołypin został śmiertelnie raniony w zamachu 1 września?/14 września 1911 przez eserowca mającego powiązania z Ochraną Dmitrija Bogrowa w Kijowie i zmarł 18 września (5 września według kalendarza juliańskiego).