historia, 1940
Marynarze z polskiego niszczyciela ORP Burza z okrętowymi maskotkami.
ORP Burza – polski niszczyciel (według nazewnictwa okresu dwudziestolecia międzywojennego kontrtorpedowiec, z franc. contre-torpilleur) typu Wicher, zbudowany na bazie francuskiej serii kontrtorpedowców typu „Bourrasque”.
Zamówienie na ORP „Burza” złożono 2 kwietnia 1926 we francuskiej stoczni Chantiers Navals Français, jednocześnie z zamówieniem na bliźniaczą jednostkę ORP „Wicher”. 1 listopada 1927 nastąpiło położenie stępki, a 16 kwietnia 1929 okręt został zwodowany. Matką chrzestną została A. Błeszyńska, żona pułkownika dyplomowanego Jerzego Ferek-Błeszyńskiego ówczesnego attaché wojskowego morskiego i lotniczego przy Ambasadzie RP w Paryżu. 12 lipca 1932 miało miejsce oficjalne przekazanie ORP „Burza” stronie polskiej, 10 sierpnia zaś uroczyste podniesienie bandery RP na okręcie, pierwszym jego dowódcą został kmdr por. Bolesław Sokołowski. Służbę na morzu ORP „Burza” rozpoczął w tym samym roku (około 4 lata po pierwotnie planowanym terminie).
Okręt otrzymał numer taktyczny „H-73”. 22 października „Burza” wraz z OORP „Grom” i „Błyskawica” przeprowadziły tzw. patrol irlandzki. Którego celem było zwalczanie niemieckich okrętów podwodnych i jednostek zaopatrujących U-booty w rejonie bezpośrednio na zachód od Irlandii. Patrol zakończył się 29 października w godzinach rannych, przybyciem do portu w Plymouth. W kwietniu i maju 1940 ORP „Burza” wziął udział w kampanii norweskiej, a następnie w kampanii francuskiej. 27 maja 1940 pod Sangatte okręt razem z brytyjskimi niszczycielami „Vimiera” i „Wessex” ostrzeliwał zmotoryzowaną kolumnę Wehrmachtu, a następnie stoczył walkę z grupą samolotów bombowych Luftwaffe. W trakcie tej walki okręt został bezpośrednio trafiony dwoma bombami i odniósł poważne uszkodzenia. Do portu w Dover musiał być holowany. W czasie remontu w Portsmouth oprócz naprawy uszkodzeń, dokonano także przezbrojenia. Usunięto tylną wyrzutnię torpedową, zastępując ją działem plot 76 mm, zdjęto tory minowe, zainstalowano nowe zrzutnie bomb głębinowych (podpokładowe zdemontowano), zainstalowano miotacze bomb głębinowych typu Thornycroft, wyposażono okręt także w azdyk. Remont zakończył się 6 sierpnia 1940 roku. ORP „Burza” pływał w konwojach atlantyckich. 22 lutego 1943, podczas eskortowania konwoju ON-166, wraz z amerykańskim slupem USS „Campbell” zatopił niemiecki okręt podwodny U-606. Tego samego dnia polski niszczyciel dobił norweski statek wielorybniczy „N.T. Nielsen-Alonso”, storpedowany uprzednio przez U-92 i U-753. Od 1944 okręt szkolny, w styczniu 1946 okręt pełnił funkcję bazy okrętów podwodnych w Harwich. W maju po ogłoszeniu decyzji o demobilizacji Polskich Sił Zbrojnych opuszczono polską banderę na okręcie. 28 września 1946 przekazany Royal Navy.
https://pl.wikipedia.org/wiki/ORP_Burza
Zamówienie na ORP „Burza” złożono 2 kwietnia 1926 we francuskiej stoczni Chantiers Navals Français, jednocześnie z zamówieniem na bliźniaczą jednostkę ORP „Wicher”. 1 listopada 1927 nastąpiło położenie stępki, a 16 kwietnia 1929 okręt został zwodowany. Matką chrzestną została A. Błeszyńska, żona pułkownika dyplomowanego Jerzego Ferek-Błeszyńskiego ówczesnego attaché wojskowego morskiego i lotniczego przy Ambasadzie RP w Paryżu. 12 lipca 1932 miało miejsce oficjalne przekazanie ORP „Burza” stronie polskiej, 10 sierpnia zaś uroczyste podniesienie bandery RP na okręcie, pierwszym jego dowódcą został kmdr por. Bolesław Sokołowski. Służbę na morzu ORP „Burza” rozpoczął w tym samym roku (około 4 lata po pierwotnie planowanym terminie).
Okręt otrzymał numer taktyczny „H-73”. 22 października „Burza” wraz z OORP „Grom” i „Błyskawica” przeprowadziły tzw. patrol irlandzki. Którego celem było zwalczanie niemieckich okrętów podwodnych i jednostek zaopatrujących U-booty w rejonie bezpośrednio na zachód od Irlandii. Patrol zakończył się 29 października w godzinach rannych, przybyciem do portu w Plymouth. W kwietniu i maju 1940 ORP „Burza” wziął udział w kampanii norweskiej, a następnie w kampanii francuskiej. 27 maja 1940 pod Sangatte okręt razem z brytyjskimi niszczycielami „Vimiera” i „Wessex” ostrzeliwał zmotoryzowaną kolumnę Wehrmachtu, a następnie stoczył walkę z grupą samolotów bombowych Luftwaffe. W trakcie tej walki okręt został bezpośrednio trafiony dwoma bombami i odniósł poważne uszkodzenia. Do portu w Dover musiał być holowany. W czasie remontu w Portsmouth oprócz naprawy uszkodzeń, dokonano także przezbrojenia. Usunięto tylną wyrzutnię torpedową, zastępując ją działem plot 76 mm, zdjęto tory minowe, zainstalowano nowe zrzutnie bomb głębinowych (podpokładowe zdemontowano), zainstalowano miotacze bomb głębinowych typu Thornycroft, wyposażono okręt także w azdyk. Remont zakończył się 6 sierpnia 1940 roku. ORP „Burza” pływał w konwojach atlantyckich. 22 lutego 1943, podczas eskortowania konwoju ON-166, wraz z amerykańskim slupem USS „Campbell” zatopił niemiecki okręt podwodny U-606. Tego samego dnia polski niszczyciel dobił norweski statek wielorybniczy „N.T. Nielsen-Alonso”, storpedowany uprzednio przez U-92 i U-753. Od 1944 okręt szkolny, w styczniu 1946 okręt pełnił funkcję bazy okrętów podwodnych w Harwich. W maju po ogłoszeniu decyzji o demobilizacji Polskich Sił Zbrojnych opuszczono polską banderę na okręcie. 28 września 1946 przekazany Royal Navy.
https://pl.wikipedia.org/wiki/ORP_Burza
