natura
Zalesienie (lesistość) Europy. Odsetek lasów w krajach europejskich

Lesistość – wskaźnik dotyczący stopnia pokrycia lasem określonej powierzchni; jest to stosunek procentowy powierzchni porośniętej lasami do całkowitej powierzchni danego obszaru. W 2013 roku powierzchnia lasów w Polsce wynosiła 9177,2 tysięcy ha co odpowiada lesistości 29,4%.
Dużą rolę od XVII do XIX wieku w zmniejszeniu lesistości odegrał rozwój górnictwa i kolejnictwa. W okresie tym nastąpił rozwój nieznanych dotychczas gałęzi przemysłu zużywających ogromne ilości surowca drzewnego, odkryto również technologię produkcji papieru opartą na surowcu drzewnym, a także technologię chemicznego przerobu drewna dla potrzeb przemysłu włókienniczego. Lesistość Polski, wynosząca jeszcze w 1920 roku około 38%, zmalała do 20,8% w 1945 roku. Odwrócenie tego procesu nastąpiło w latach 1946–1970, kiedy w wyniku zalesienia ponad 1,2 mln ha lesistość wzrosła do 27,0%. Średni roczny rozmiar zalesień wynosił wówczas około 30 tys. ha, a w szczytowym okresie 1961–1965 – ponad 55 tys. ha. W wielu wypadkach powstawały lite, negatywne przyrodniczo uprawy szybko rosnącej sosny zwyczajnej.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lesisto%C5%9B%C4%87
Formalną podstawą prac zalesieniowych w Polsce jest „Krajowy program zwiększania lesistości” (KPZL), przyjęty przez Radę Ministrów 23 czerwca 1995 roku, przewidujący wzrost lesistości do 30% w 2020 roku i 33% w roku 2050. Podstawą do wykonywania odnowień jest ustawa o lasach.