znani-ludzie, 1951
Marilyn Monroe pozuje w nylonowych pończochach.
Marilyn Monroe, właściwie Norma Jeane Mortenson (ur. 1 czerwca 1926 w Los Angeles, zm. 5 sierpnia 1962 tamże) – amerykańska modelka i aktorka filmowa, gwiazda filmowa, legenda światowego kina oraz seksbomba lat 50. i 60. XX w.
Jako modelka prezentowała kostiumy kąpielowe. 29 lipca 1946 została zauważona przez Howarda Hughesa, szefa studia filmowego RKO, a w sierpniu wezwana do biura Bena Lyona, kierownika ds. obsady. Tam obrała pseudonim sceniczny Marilyn Monroe. Pierwszy kontrakt (za namową agenta) podpisała z wytwórnią filmową 20th Century Fox.
W latach 1947–1948 wystąpiła w kilku filmach, z których żaden nie odniósł większych sukcesów i wytwórnia filmowa 20th Century Fox nie przedłużyła z nią kontraktu.
Wróciła do zawodu modelki oraz wstąpiła do szkoły aktorskiej. W 1949 pozowała nago do zdjęć, które w 1953 (kupione przez Hugh Hefnera) ukazały się w pierwszym numerze „Playboya”.
W 1950 zagrała małe role w kilku filmach, dwie z nich zauważyli widzowie i producenci. W 1952 (już jako znana aktorka) po raz pierwszy jako „platynowa blondynka” wystąpiła w filmie Małpia kuracja, a w 1953 w filmie Mężczyźni wolą blondynki, który przyniósł jej status gwiazdy i sławę. Platynowe blond włosy i malowane na policzku znamię, charakterystyczne znaki uwodzicielskiego stylu, były tak naprawdę inspirowane wizerunkiem artystycznym Jean Harlow, aktorki lat trzydziestych wylansowanym w filmie Platynowa blondynka (1931). Marilyn Monroe wykonała w filmie utwór „Diamonds Are a Girl's Best Friend”, którego teledyskiem zainspirowała się w 1985 roku Madonna, tworząc niemalże identyczny teledysk do swojego utworu „Material Girl”.
W początku lutego 1952 poznała Joego DiMaggio, słynnego baseballistę, a 14 stycznia 1954 po raz drugi wyszła za mąż. 27 października 1954, po 274 dniach burzliwego małżeństwa rozwiedli się.
15 września 1954 wystąpiła w słynnej scenie z uniesioną podmuchem z kanału wentylacyjnego metra białą sukienką, w trakcie realizacji filmu Słomiany wdowiec w Nowym Jorku. Podczas zdjęć Monroe spotkała tam aktorkę Ginę Lollobrigidę.
29 czerwca 1956 po raz trzeci wyszła za mąż za Arthura Millera, dramaturga, dokonując konwersji na judaizm reformowany. W trakcie najdłuższego małżeństwa dwukrotnie poroniła. 29 października 1956 uczestniczyła (między innymi z Brigitte Bardot) w dorocznej gali z udziałem Elżbiety II w Empire Theatre w Londynie.
W 1959 zagrała w filmie Pół żartem, pół serio, w którym można usłyszeć utwory w jej wykonaniu, tj.: „Runnin' Wild”, „I'm Thru with Love” czy słynne „I Wanna Be Loved By You”, w którym aktorka grała na ukulele. 20 stycznia 1961, po przeszło czterech latach małżeństwa z Arthurem Millerem, para rozwiodła się. Rozstanie przypieczętowali wspólnym filmem o sobie, pt. Skłóceni z życiem, którego scenariusz napisał Miller, a wystąpiła w nim Marilyn.
Nadużywała alkoholu i barbituranów, popadała w coraz częstsze i dłuższe depresje, chorowała na bulimię, sprawiała coraz większe problemy na planie, opóźniając realizację filmów. Wraz z rozpoczęciem zdjęć do filmu Słodki kompromis stała się bardziej punktualna. Niechęć reżysera do aktorki, złe traktowanie przez wytwórnię Fox (oskarżającą ją niesłusznie o opóźnianie zdjęć) spowodowało rozwiązanie umowy z wytwórnią. Kroplą przelewającą czarę było opuszczenie planu, aby zaśpiewać „Happy Birthday” z okazji 45 urodzin Johna F. Kennedy'ego.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Marilyn_Monroe
Jako modelka prezentowała kostiumy kąpielowe. 29 lipca 1946 została zauważona przez Howarda Hughesa, szefa studia filmowego RKO, a w sierpniu wezwana do biura Bena Lyona, kierownika ds. obsady. Tam obrała pseudonim sceniczny Marilyn Monroe. Pierwszy kontrakt (za namową agenta) podpisała z wytwórnią filmową 20th Century Fox.
W latach 1947–1948 wystąpiła w kilku filmach, z których żaden nie odniósł większych sukcesów i wytwórnia filmowa 20th Century Fox nie przedłużyła z nią kontraktu.
Wróciła do zawodu modelki oraz wstąpiła do szkoły aktorskiej. W 1949 pozowała nago do zdjęć, które w 1953 (kupione przez Hugh Hefnera) ukazały się w pierwszym numerze „Playboya”.
W 1950 zagrała małe role w kilku filmach, dwie z nich zauważyli widzowie i producenci. W 1952 (już jako znana aktorka) po raz pierwszy jako „platynowa blondynka” wystąpiła w filmie Małpia kuracja, a w 1953 w filmie Mężczyźni wolą blondynki, który przyniósł jej status gwiazdy i sławę. Platynowe blond włosy i malowane na policzku znamię, charakterystyczne znaki uwodzicielskiego stylu, były tak naprawdę inspirowane wizerunkiem artystycznym Jean Harlow, aktorki lat trzydziestych wylansowanym w filmie Platynowa blondynka (1931). Marilyn Monroe wykonała w filmie utwór „Diamonds Are a Girl's Best Friend”, którego teledyskiem zainspirowała się w 1985 roku Madonna, tworząc niemalże identyczny teledysk do swojego utworu „Material Girl”.
W początku lutego 1952 poznała Joego DiMaggio, słynnego baseballistę, a 14 stycznia 1954 po raz drugi wyszła za mąż. 27 października 1954, po 274 dniach burzliwego małżeństwa rozwiedli się.
15 września 1954 wystąpiła w słynnej scenie z uniesioną podmuchem z kanału wentylacyjnego metra białą sukienką, w trakcie realizacji filmu Słomiany wdowiec w Nowym Jorku. Podczas zdjęć Monroe spotkała tam aktorkę Ginę Lollobrigidę.
29 czerwca 1956 po raz trzeci wyszła za mąż za Arthura Millera, dramaturga, dokonując konwersji na judaizm reformowany. W trakcie najdłuższego małżeństwa dwukrotnie poroniła. 29 października 1956 uczestniczyła (między innymi z Brigitte Bardot) w dorocznej gali z udziałem Elżbiety II w Empire Theatre w Londynie.
W 1959 zagrała w filmie Pół żartem, pół serio, w którym można usłyszeć utwory w jej wykonaniu, tj.: „Runnin' Wild”, „I'm Thru with Love” czy słynne „I Wanna Be Loved By You”, w którym aktorka grała na ukulele. 20 stycznia 1961, po przeszło czterech latach małżeństwa z Arthurem Millerem, para rozwiodła się. Rozstanie przypieczętowali wspólnym filmem o sobie, pt. Skłóceni z życiem, którego scenariusz napisał Miller, a wystąpiła w nim Marilyn.
Nadużywała alkoholu i barbituranów, popadała w coraz częstsze i dłuższe depresje, chorowała na bulimię, sprawiała coraz większe problemy na planie, opóźniając realizację filmów. Wraz z rozpoczęciem zdjęć do filmu Słodki kompromis stała się bardziej punktualna. Niechęć reżysera do aktorki, złe traktowanie przez wytwórnię Fox (oskarżającą ją niesłusznie o opóźnianie zdjęć) spowodowało rozwiązanie umowy z wytwórnią. Kroplą przelewającą czarę było opuszczenie planu, aby zaśpiewać „Happy Birthday” z okazji 45 urodzin Johna F. Kennedy'ego.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Marilyn_Monroe
