historia
Kilka faktów i mitów związanych z masowymi mordami, ludobójstwem
Kilka faktów związanych z masowymi mordami, ludobójstwem podczas II wojny światowej i w latach poprzedzających. Na podstawie książki "Skrwawiona ziemia" autorstwa Timothy Snydera.
1. System leninowsko-stalinowski bardzo precyzyjnie wyliczał liczbę swoich ofiar. Nie jest prawdą, że panował w tym jakiś tradycyjny "rosyjski bałagan". Wyjątek stanowi jedynie Wielki Głód, gdzie ciężko oszacować liczbę ofiar, skala ludobójstwa była w tym jednak przypadku niespotykana w dziejach ludzkości i dotyczyła całego południa ZSRR (nie tylko Ukrainy, choć tam skala zbrodni była największa).
2. To nieprawda, że Stalin nie likwidował całych narodów, a niemieccy Żydzi byli najbardziej prześladowani w latach 30. W latach 1937-1938 roku Stalin rozpoczął likwidację mniejszości polskiej w ZSRR, w sumie z 600 tysięcy Polaków stracono 85 tysięcy, 80 proc. aresztowanych otrzymało wyroki śmierci. Podczas wielkiego terroru Polacy ginęli 40 razy częściej niż inni obywatele Rosji sowieckiej. Należy tu dodać, że było to - zgodnie z prawem międzynarodowym - ludobójstwo, gdyż aby zginąć wystarczyło być Polakiem.
3. W 1937-1938 roku w hitlerowskich Niemczech wydano 267 wyroków śmierci, w ZSRR tylko w akcji przeciwko kułakom zginęło ponad 378 tysięcy ludzi.
4. Pod koniec 1938 roku w niemieckich obozach było 20 tysięcy osób, w łagrach ponad milion.
5. Stalin mordował podczas pokoju, Hitler przede wszystkim za granicami Rzeszy i w trakcie wojny.
6. Do początku wojny Stalin zabił więcej Żydów niż Hitler. Podczas nocy kryształowej zginęło 100 Żydów, świat podniósł wielkie larum. Podczas wielkiej czystki w sowieckiej Rosji zginęło w tym czasie tysiące, a może nawet dziesiątki tysięcy Żydów.
7. Ludobójstwo Żydów nie było naśladownictwem metod bolszewików, skali ludobójstwa sowieckiego nie sposób porównać do niczego w historii dziejów ludzkości. Niemcy dopiero od 1941 roku zaczęli uczyć się masowych metod zabijania, transportu ogromnych liczby ludzi, deportowanie całych narodów było dla nich nowością, dlatego mordowali głównie na miejscu. Rosjanie byli dużo bardziej zaawansowani w tej dziedzinie i ich machina śmierci działała znacznie skuteczniej od faszystowskiej.
8. Niemcy zabili tak wiele cywilów na Białorusi głównie z powodu działań partyzantki sowieckiej, która nie liczyła się z losem miejscowej ludności. Partyzanci wiedzieli co grozi danej wsi, jednak celowo atakowali Niemców sprowadzającym tym samym krwawy odwet. Skuteczność tej partyzantki była oczywiście znikoma i z punktu widzenia wojskowego - bezsensowna.
9. Ogromna śmiertelność wziętych do niewoli Rosjan w pierwszych miesiącach wojny była spowodowana problemami logistycznymi związanymi z ilością ludzi do wykarmienia. Stalin zakazał odwrotu, stąd takie ilości jeńców, których Niemcy nie byli w stanie przyjąć w początkowej fazie wojny. W ciągu kilku miesięcy zginęło ponad dwa miliony jeńców!
10. Należy oddzielić fabryki śmierci i obozy, takie jak Gułag czy Oświęcim (był też fabryką śmierci). Fabryki śmierci znajdowały się w Bełżcu, Chełmnie, Sobiborze. Nie ma praktycznie osób opisujących Wielki Głód bo tylko nielicznym udało się przeżyć, podobnie było w przypadku fabryk śmierci.
11. Prawdą jest, że w obsłudze obozów czy fabryk śmierci ważną rolę stanowili jeńcy rosyjscy, którzy przeszli na stronę wroga. Wybór był dla nich często bardzo prosty, mogli zginął z głodu, albo przeżyć współpracując. Szczególnie, że Niemców było za mało.
Ireneusz Piotrzkowicz
Foto (c) kommunisten-online.de
1. System leninowsko-stalinowski bardzo precyzyjnie wyliczał liczbę swoich ofiar. Nie jest prawdą, że panował w tym jakiś tradycyjny "rosyjski bałagan". Wyjątek stanowi jedynie Wielki Głód, gdzie ciężko oszacować liczbę ofiar, skala ludobójstwa była w tym jednak przypadku niespotykana w dziejach ludzkości i dotyczyła całego południa ZSRR (nie tylko Ukrainy, choć tam skala zbrodni była największa).
2. To nieprawda, że Stalin nie likwidował całych narodów, a niemieccy Żydzi byli najbardziej prześladowani w latach 30. W latach 1937-1938 roku Stalin rozpoczął likwidację mniejszości polskiej w ZSRR, w sumie z 600 tysięcy Polaków stracono 85 tysięcy, 80 proc. aresztowanych otrzymało wyroki śmierci. Podczas wielkiego terroru Polacy ginęli 40 razy częściej niż inni obywatele Rosji sowieckiej. Należy tu dodać, że było to - zgodnie z prawem międzynarodowym - ludobójstwo, gdyż aby zginąć wystarczyło być Polakiem.
3. W 1937-1938 roku w hitlerowskich Niemczech wydano 267 wyroków śmierci, w ZSRR tylko w akcji przeciwko kułakom zginęło ponad 378 tysięcy ludzi.
4. Pod koniec 1938 roku w niemieckich obozach było 20 tysięcy osób, w łagrach ponad milion.
5. Stalin mordował podczas pokoju, Hitler przede wszystkim za granicami Rzeszy i w trakcie wojny.
6. Do początku wojny Stalin zabił więcej Żydów niż Hitler. Podczas nocy kryształowej zginęło 100 Żydów, świat podniósł wielkie larum. Podczas wielkiej czystki w sowieckiej Rosji zginęło w tym czasie tysiące, a może nawet dziesiątki tysięcy Żydów.
7. Ludobójstwo Żydów nie było naśladownictwem metod bolszewików, skali ludobójstwa sowieckiego nie sposób porównać do niczego w historii dziejów ludzkości. Niemcy dopiero od 1941 roku zaczęli uczyć się masowych metod zabijania, transportu ogromnych liczby ludzi, deportowanie całych narodów było dla nich nowością, dlatego mordowali głównie na miejscu. Rosjanie byli dużo bardziej zaawansowani w tej dziedzinie i ich machina śmierci działała znacznie skuteczniej od faszystowskiej.
8. Niemcy zabili tak wiele cywilów na Białorusi głównie z powodu działań partyzantki sowieckiej, która nie liczyła się z losem miejscowej ludności. Partyzanci wiedzieli co grozi danej wsi, jednak celowo atakowali Niemców sprowadzającym tym samym krwawy odwet. Skuteczność tej partyzantki była oczywiście znikoma i z punktu widzenia wojskowego - bezsensowna.
9. Ogromna śmiertelność wziętych do niewoli Rosjan w pierwszych miesiącach wojny była spowodowana problemami logistycznymi związanymi z ilością ludzi do wykarmienia. Stalin zakazał odwrotu, stąd takie ilości jeńców, których Niemcy nie byli w stanie przyjąć w początkowej fazie wojny. W ciągu kilku miesięcy zginęło ponad dwa miliony jeńców!
10. Należy oddzielić fabryki śmierci i obozy, takie jak Gułag czy Oświęcim (był też fabryką śmierci). Fabryki śmierci znajdowały się w Bełżcu, Chełmnie, Sobiborze. Nie ma praktycznie osób opisujących Wielki Głód bo tylko nielicznym udało się przeżyć, podobnie było w przypadku fabryk śmierci.
11. Prawdą jest, że w obsłudze obozów czy fabryk śmierci ważną rolę stanowili jeńcy rosyjscy, którzy przeszli na stronę wroga. Wybór był dla nich często bardzo prosty, mogli zginął z głodu, albo przeżyć współpracując. Szczególnie, że Niemców było za mało.
Ireneusz Piotrzkowicz
Foto (c) kommunisten-online.de
