historia, 1914
Niemieccy oficerowie dosiadają zebry (Dar-es-Salaam, Niemiecka Afryka Wschodnia).
Niemiecka Afryka Wschodnia (niem.: Deutsch-Ostafrika) – niemiecka kolonia w środkowo-wschodniej Afryce obejmująca Tanganikę, Rwandę i Burundi. Obecnie większość tego obszaru należy do Tanzanii. Kolonia zajmowała obszar ok. 994 tys. km².
Początki kolonii wiążą się z osobą Karla Petersa, który był założycielem Niemieckiej Spółki Wschodnioafrykańskiej. Peters podpisał kilka traktatów z lokalnymi wodzami plemiennymi na obszarze Zanzibaru. 3 marca 1885 r. Niemcy ogłosiły, że Peters miał pełnomocnictwa rządowe, a nie prywatne. Krok taki w oczywisty sposób był podyktowany chęcią utworzenia protektoratu w tym rejonie. W całej wschodniej Afryce zaroiło się od niemieckich specjalistów, którzy dotarli na południu do rzeki Rufidżi, a na północy do Witu.
Gdy sułtan Zanzibaru wystosował oficjalny protest przeciwko tym działaniom Otto von Bismarck polecił wysłać do wybrzeży Afryki Wschodniej 5 okrętów wojennych, które ostrzelały pałac sułtański. W rezultacie tej akcji Brytyjczycy zgodzili się na podział stref wpływów, a bezradny sułtan musiał ustąpić.
Początki kolonii wiążą się z osobą Karla Petersa, który był założycielem Niemieckiej Spółki Wschodnioafrykańskiej. Peters podpisał kilka traktatów z lokalnymi wodzami plemiennymi na obszarze Zanzibaru. 3 marca 1885 r. Niemcy ogłosiły, że Peters miał pełnomocnictwa rządowe, a nie prywatne. Krok taki w oczywisty sposób był podyktowany chęcią utworzenia protektoratu w tym rejonie. W całej wschodniej Afryce zaroiło się od niemieckich specjalistów, którzy dotarli na południu do rzeki Rufidżi, a na północy do Witu.
Gdy sułtan Zanzibaru wystosował oficjalny protest przeciwko tym działaniom Otto von Bismarck polecił wysłać do wybrzeży Afryki Wschodniej 5 okrętów wojennych, które ostrzelały pałac sułtański. W rezultacie tej akcji Brytyjczycy zgodzili się na podział stref wpływów, a bezradny sułtan musiał ustąpić.
