historia, 1936
Marokańscy żołnierze generała Franco podczas wojny domowej w Hiszpanii

Wojna domowa w Hiszpanii zaczęła się buntem garnizonu w Melilli 17 lipca 1936 roku. 19 lipca 1936 roku Franco objął dowództwo wojsk w Maroku (tzw. Armia Afrykańska), które niezwłocznie, dzięki pomocy ze strony Niemiec i Włoch Mussoliniego, przerzucił do Hiszpanii. Franco wsparła też logistycznie i materiałowo rządzona przez reżim António de Oliveira Salazara Portugalia. Choć Franco uważał, że wojna jest krucjatą chrześcijańską przeciwko komunizmowi, to w wojnie wzięło udział aż 160 tysięcy muzułmańskich najemników i marokańskich żołnierzy przerzuconych wówczas do Europy[8]. Na początku wojny Franco dowodził najsilniejszą grupą wojsk powstańczych, co w połączeniu z uzdolnieniami dowódczymi w naturalny sposób doprowadziło do postawienia go na czele wojsk narodowych. 12 września 1936 roku junta powołała go na stanowisko naczelnego dowódcy sił zbrojnych w stopniu generalissimusa, a 28 września złożyła w jego ręce również całą władzę cywilną, mianując go szefem rządu. Jednak już 1 października 1936 roku Franco określił swoje stanowisko jako szefa państwa i pozostał na nim do końca jego rządów.

Wiki