historia
Monarchia Karola Wielkiego w 814 roku

Monarchia Karola Wielkiego obejmowała pod koniec jego panowania obszar liczący ponad milion km². W szczytowym okresie rozwoju imperium Karola Wielkiego obejmowało tereny dzisiejszych państw:

Francji
Belgii
Holandii
Austrii
Szwajcarii
zachodnich Niemiec
północnych Włoch
Korsyki
oraz północno-wschodnią część Hiszpanii i Baleary.

Karol Wielki zmarł 28 stycznia 814 i został pochowany w katedrze w Akwizgranie. Jego imperium rozpadło się wkrótce po jego śmierci, w IX wieku (zobacz: traktat z Verdun).

Państwo stworzone przez Karola Wielkiego nie przetrwało próby czasu, gdyż nie miało – poza osobą władcy i religią chrześcijańską – żadnej wspólnej więzi. Utrzymywało się po śmierci Karola jeszcze prawie 30 lat pod rządami najmłodszego syna Karola, Ludwika zwanego Pobożnym, który objął tron w 814 roku, zachowując tytuł cesarski. Jednak Ludwik nie dorównywał ojcu zdolnościami i nie radził sobie ze wzrostem nastrojów separatystycznych oraz buntami. Sytuację komplikowały dodatkowo najazdy wikingów, Arabów oraz Węgrów.
Po śmierci Ludwika, która nastąpiła w 840 roku państwo podzielił najstarszy z braci, Lotar.

Wiki