wojna, 1901
Umierająca w brytyjskim obozie koncentracyjnych na tyfus 7-letnia Lizzie van Zyl (druga wojna burska).

Druga wojna burska – wojna toczona pomiędzy burskimi republikami Transwalu i Oranii a imperium brytyjskim w latach 1899-1902. Po początkowych sukcesach strony burskiej, szala zwycięstwa przechyliła się na stronę brytyjską. Walki typu partyzanckiego trwały jednak jeszcze przez dwa lata. Na tak długi opór miało wpływ szczególnie to, że Burowie otrzymywali wsparcie w uzbrojeniu z pobliskiej niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej. Liczyli zresztą też na obiecaną interwencję Cesarstwa Niemieckiego. W czasie wojny Burowie organizowali samodzielne oddziały komandosów stawiające skuteczny opór. W celu stłumienia wojny partyzanckiej Brytyjczycy, wzorując się na pomyśle Valeriano Weylera zastosowanym na Kubie w 1896 r., zorganizowali obozy koncentracyjne, w których internowali ludność cywilną z objętych walkami obszarów. Tworzyli także całe systemy blokhauzów mających powstrzymać przemieszczanie się partyzantów. Takie prowadzenie działań przez stronę brytyjską spotkało się z negatywnym odzewem prasy europejskiej i amerykańskiej. Ostateczne zwycięstwo odnieśli Brytyjczycy a republiki inkorporowano do korony jako dwie kolonie. Był to największy konflikt, w którym udział brali Brytyjczycy od zakończenia wojen napoleońskich aż do I wojny światowej. W 1910 razem z Kolonią Przylądkową i kolonią Natalu stworzono z nich brytyjskie dominium znane jako Związek Południowej Afryki. Główne urzędy w tym państwie dostały się w ręce Burów, coraz częściej nazywanych Afrykanerami.

Wiki