historia
Ciekawostki związane z podbojami i życiem Temudżyna (Czyngis-chana).
Nie jest prawdą, że imperium Temudżyna (Czyngis-chana) nie pozostawiła po sobie okazałych budowli czy pamiątek. Może sam Czyngis-chan spędził większość życia w jurcie i na koniu podczas kolejnych wypraw, jednak już jego następcy stworzyli podwaliny sprawnej administracji ze stolicą imperium mongolskiego w Karakorum, którego tajemnice są dopiero teraz odkrywane. W imperium Mongołów kwitł handel, rzemiosło i nauka, panowała tolerancja i otwartość.
Czyngis-chan potrafił być również bezwzględny, tam gdzie został do tego zmuszony, tam gdzie zabijano mu członka rodziny lub tam gdzie Mongołowie czyli się niezbyt pewnie. Zarzut okrucieństw wychodzi głównie od Persów, którzy przecież sami święci nie byli.
Podczas wyprawy na tereny obecnego Uzbekistanu, Turkmenistanu i Iranu (kraina dolnej Amu-darii, miasta Chorezmu) posłowie wielkiego wodza zostali wymordowani. Czyngis-chan potraktował zdobyte miasta z całą surowością mordując nawet kobiety i dzieci, czego zazwyczaj nie robiono. Nie zmienia to faktu, że Czyngis-chan prowadził politykę siły, która przynosiła wiele ofiar. Szacuje się, że w wyniku mongolskich podbojów mogło zginąć nawet 40 mln ludzi. W sumie szacuje się, że żyło wtedy na świecie około 400 mln.. W 1223 roku po zwycięstwie nad Kałką podporządkował Ruś i rozpoczął podbój Europy.
Temudżyn nigdy nie został pokonany w walce, jego śmierć nie była jednak zbyt chwalebna, gdyż jak głoszą niektóre źródła zmarł podczas uprawiania seksu. Oficjalnie śmierć nastąpiła w wyniku ran odniesionych w wyniku upadku z konia. Wszystko to miało miejsce w 1227 roku podczas wojny z Tangutami, wódz mógł mieć wtedy nawet 60-65 lat. Jego następcy kontynuowali podboje i tak w 1241 roku bitwa pod Legnicą otworzyła im drogę na Śląsk, splądrowali również południe Polski, w tym Kraków, podbili Persję, część Turcji, państwa kaukaskie, Koreę, resztę Chin, Tybet i tereny obecnego Pakistanu.
Czyngis-chan, wyróżniał się kolorem oczu i włosów, jak głoszą przekazy posiadał jasne oczy i rude włosy, tak więc najprawdopodobniej jego przodkowie przybyli do Mongolii z Europy.
Imperium Temudżyna przetrwało do 1405 roku, kiedy to zmarł ostatni wielki mongolski wódz i potomek Czyngis-chana - Tamerlan.
Ireneusz Piotrzkowicz
Czyngis-chan potrafił być również bezwzględny, tam gdzie został do tego zmuszony, tam gdzie zabijano mu członka rodziny lub tam gdzie Mongołowie czyli się niezbyt pewnie. Zarzut okrucieństw wychodzi głównie od Persów, którzy przecież sami święci nie byli.
Podczas wyprawy na tereny obecnego Uzbekistanu, Turkmenistanu i Iranu (kraina dolnej Amu-darii, miasta Chorezmu) posłowie wielkiego wodza zostali wymordowani. Czyngis-chan potraktował zdobyte miasta z całą surowością mordując nawet kobiety i dzieci, czego zazwyczaj nie robiono. Nie zmienia to faktu, że Czyngis-chan prowadził politykę siły, która przynosiła wiele ofiar. Szacuje się, że w wyniku mongolskich podbojów mogło zginąć nawet 40 mln ludzi. W sumie szacuje się, że żyło wtedy na świecie około 400 mln.. W 1223 roku po zwycięstwie nad Kałką podporządkował Ruś i rozpoczął podbój Europy.
Temudżyn nigdy nie został pokonany w walce, jego śmierć nie była jednak zbyt chwalebna, gdyż jak głoszą niektóre źródła zmarł podczas uprawiania seksu. Oficjalnie śmierć nastąpiła w wyniku ran odniesionych w wyniku upadku z konia. Wszystko to miało miejsce w 1227 roku podczas wojny z Tangutami, wódz mógł mieć wtedy nawet 60-65 lat. Jego następcy kontynuowali podboje i tak w 1241 roku bitwa pod Legnicą otworzyła im drogę na Śląsk, splądrowali również południe Polski, w tym Kraków, podbili Persję, część Turcji, państwa kaukaskie, Koreę, resztę Chin, Tybet i tereny obecnego Pakistanu.
Czyngis-chan, wyróżniał się kolorem oczu i włosów, jak głoszą przekazy posiadał jasne oczy i rude włosy, tak więc najprawdopodobniej jego przodkowie przybyli do Mongolii z Europy.
Imperium Temudżyna przetrwało do 1405 roku, kiedy to zmarł ostatni wielki mongolski wódz i potomek Czyngis-chana - Tamerlan.
Ireneusz Piotrzkowicz
