historia
Imperium Songhai (Songhaj) w 1520 roku

Songhaj – średniowieczne państwo istniejące w VII-XVI w. na terenie zachodniej Afryki. Od XII w. wpływy islamskie, następnie przejściowo uzależnione od Mali (XIV w.). Rozkwit i szczyt potęgi w drugiej połowie wieku XV oraz pierwszym ćwierćwieczu XVI, gdy Songhaj opanował ośrodki handlowe – Timbuktu i Dżenne, przejmując kontrolę nad szlakami handlowymi. W okresie tym państwem rządził Muhammad Ture. Po jego detronizacji kraj znalazł się w stanie kryzysu politycznego. Porządek w kraju przywrócił dopiero Daud (1549-1582), za którego rządów nastąpiło odrodzenie gospodarcze kraju. W roku 1590 sułtan Maroka Ahmad I al-Mansur rozpoczął wojnę z państwem Songhaj. Pretekstem stało się niedotrzymanie postanowień układów handlowych. Na czele armii sułtańskiej stanął Hiszpan Dżaudar (Judar Pasza). 4-tysięczna armia uzbrojona w broń palną i artylerię, rozbiła doszczętnie Songhajczyków w bitwie pod Tondibi.

Wiki