wojna, 1945
Zbrodnia w Gardelegen - Niemcy zamykają 1016 więźniów obozu koncentracyjnego i żywcem palą, stało się to dzień przed wyzwoleniem

Zbrodnia w Gardelegen – masakra więźniów obozów koncentracyjnych dokonana przez formacje SS i Luftwaffe pod koniec II wojny światowej. 13 kwietnia 1945 roku, na terenie majątku ziemskiego Isenschnibbe, w pobliżu północnoniemieckiego miasta Gardelegen, niemieccy strażnicy zamknęli 1016 więźniów, których gnano z ewakuowanego obozu Mittelbau-Dora, w wielkiej, murowanej stodole, którą następnie podpalili. Większość więźniów spłonęła żywcem; do próbujących uciekać strzelano.

W ludobójczej akcji spalenia żywcem ponad 1000 więźniów (w większości Polaków) wzięli udział żołnierze Wehrmachtu, SS, Luftwaffe, niemieccy starsi panowie z Volkssturmu, niemieccy chłopcy z Hitlerjugend.

Zbrodnię wykryto dwa dni później, gdy teren ten został zajęty przez żołnierzy 102 Dywizji United States Army. Jedenastu więźniów odnaleziono żywych - 7 Polaków, 3 Rosjan i 1 Francuza. Zeznania ocaleńców zostały zebrane i opublikowane przez Melchiora Wańkowicza w 1969, w książce "Od Stołpców po Kair".

Wiki