technika
Solar Impulse – szwajcarski samolot eksperymentalny napędzany energią słoneczną
Solar Impulse – szwajcarski samolot eksperymentalny napędzany energią słoneczną.
3 grudnia 2009 roku samolot wykonał krótki, 400 metrowy przelot testowy na wysokości około 1 metra nad płytą lotniska. 7 kwietnia 2010 roku Solar Impulse (zarejestrowany w Szwajcarii ze znakami HB-SIA) wzbił się do swojego kolejnego lotu z lotniska w Payerne. Tym razem maszyna osiągnęła pułap rzędu 1000 - 1200 metrów, a cały przelot trwał 87 minut. Za sterami samolotu siedział Markus Scherdel. Pięć miesięcy później, z 7 na 8 lipca, samolot wystartował do kolejnego lotu mającego na celu sprawdzenie, czy maszyna napędzana tylko energią słoneczną może również latać w nocy. Za sterami samolotu usiadł André Borschberg, który spędził w powietrzu 26 godzin. Samolot wzniósł się na maksymalną wysokość 8720 metrów, leciał ze średnią prędkością wynoszącą 38,2 km/h (maksymalnie uzyskując prędkość 125,9 km/h) i udowodnił, że całodobowe przeloty maszyn napędzanych energią słoneczna są możliwe. Solar Impulse w swoim locie ustanowił dwa rekordy świata, czasu trwania lotu i uzyskanej wysokości przez maszyny zasilane energia słoneczną. 13 maja 2011 roku Solar Impulse po raz pierwszy wykonał lot międzynarodowy lecąc do Brukseli.
Solar Impulse jest jednoosobowym, wolnonośnym górnopłatem napędzanym czterema silnikami elektrycznymi każde z dwułopatowym śmigłem o średnicy 3,5 m i akumulatorami litowo-polimerowymi. Maszyna zbudowana jest z materiałów kompozytowych zapewniających odpowiednią sztywność konstrukcji a jednocześnie nie powodując znacznego przyrostu masy samolotu. Na skrzydłach i stateczniku pionowym zamontowano 11 628 monokrystalicznych ogniw słonecznych, których łączna masa wynosi 400 kg. Zapewnia to średnio 250 W energii dostarczanej przez słońce na metr kwadratowy.
Wymiary
Rozpiętość 63,4 m
Długość 21,85 m
Wysokość 6,4 m
Powierzchnia nośna 200 m²
Masa
Własna 1600 kg
Startowa 2000 kg
Osiągi
Prędkość maks. 70 km/h
Pułap 8500 m
Wiki
3 grudnia 2009 roku samolot wykonał krótki, 400 metrowy przelot testowy na wysokości około 1 metra nad płytą lotniska. 7 kwietnia 2010 roku Solar Impulse (zarejestrowany w Szwajcarii ze znakami HB-SIA) wzbił się do swojego kolejnego lotu z lotniska w Payerne. Tym razem maszyna osiągnęła pułap rzędu 1000 - 1200 metrów, a cały przelot trwał 87 minut. Za sterami samolotu siedział Markus Scherdel. Pięć miesięcy później, z 7 na 8 lipca, samolot wystartował do kolejnego lotu mającego na celu sprawdzenie, czy maszyna napędzana tylko energią słoneczną może również latać w nocy. Za sterami samolotu usiadł André Borschberg, który spędził w powietrzu 26 godzin. Samolot wzniósł się na maksymalną wysokość 8720 metrów, leciał ze średnią prędkością wynoszącą 38,2 km/h (maksymalnie uzyskując prędkość 125,9 km/h) i udowodnił, że całodobowe przeloty maszyn napędzanych energią słoneczna są możliwe. Solar Impulse w swoim locie ustanowił dwa rekordy świata, czasu trwania lotu i uzyskanej wysokości przez maszyny zasilane energia słoneczną. 13 maja 2011 roku Solar Impulse po raz pierwszy wykonał lot międzynarodowy lecąc do Brukseli.
Solar Impulse jest jednoosobowym, wolnonośnym górnopłatem napędzanym czterema silnikami elektrycznymi każde z dwułopatowym śmigłem o średnicy 3,5 m i akumulatorami litowo-polimerowymi. Maszyna zbudowana jest z materiałów kompozytowych zapewniających odpowiednią sztywność konstrukcji a jednocześnie nie powodując znacznego przyrostu masy samolotu. Na skrzydłach i stateczniku pionowym zamontowano 11 628 monokrystalicznych ogniw słonecznych, których łączna masa wynosi 400 kg. Zapewnia to średnio 250 W energii dostarczanej przez słońce na metr kwadratowy.
Wymiary
Rozpiętość 63,4 m
Długość 21,85 m
Wysokość 6,4 m
Powierzchnia nośna 200 m²
Masa
Własna 1600 kg
Startowa 2000 kg
Osiągi
Prędkość maks. 70 km/h
Pułap 8500 m
Wiki
