wojna
Ewakucja Dunkierki (operacja Dynamo), w dniach od 26 maja do 4 czerwca 1940 roku
Operacja Dynamo − podjęta w czasie trwania kampanii francuskiej (II wojna światowa) udana próba ewakuacji Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego (BEF) oraz części wojsk francuskich i belgijskich, przeprowadzona w dniach 26 maja – 4 czerwca 1940 z Dunkierki (północna Francja) do Wielkiej Brytanii.
Niemiecki Sztab Generalny zamierzał uderzyć od wschodu na neutralne Holandię i Belgię (w oparciu o plan Schlieffena), by − po wyjściu nad brzeg kanału La Manche − dokonać gwałtownego zwrotu na południe, kierując ostrze ataku na Paryż. Plan ten był dopracowywany od października 1939 i miał zostać zrealizowany 12 lub 17 stycznia 1940. Tymczasem 10 stycznia tego roku doszło do tzw. incydentu z Mechelen, kiedy to na terytorium Belgii przymusowo lądował samolot niemiecki przewożący plan inwazji. Belgowie powiadomili o zawartości dokumentów Francuzów i Brytyjczyków, którzy zaczęli koncentrować swe siły na bliskich podejściach do granicy belgijskiej oczekując, że nieprzyjaciel zrealizuje plan, którego kopię zdobyli. Tymczasem Niemcy zmienili plan. Generał Erich von Manstein zaproponował, by zgrupowanie pancerne uderzyło przez Ardeny na Sedan i następnie uderzyło na północ, zamykając w belgijskim kotle siły brytyjsko-francuskie. Adolf Hitler plan zatwierdził.
Po ataku Niemiec na Belgię, Holandię, Luksemburg i Francję (Fall Gelb) 10 maja 1940 oraz po niepowodzeniach w Norwegii (→kampania norweska) rząd Neville'a Chamberlaina stracił zaufanie społeczeństwa i wieczorem 10 maja premier Chamberlain podał swój gabinet do dymisji. Jego następcą został tego samego dnia Winston Churchill, który rozpoczął tworzenie rządu.
Jedną z tajemnic II wojny światowej jest, dlaczego Hitler zatrzymał niemieckie siły pancerne. Hitler uważał, że Brytyjczycy będą we Francji walczyć do ostatniego naboju. Zawsze twierdził, że gdziekolwiek Anglicy postawili nogę, niemal niemożliwe było przepędzenie ich stamtąd. Generał Heinz Guderian jakoby poinformował Hitlera, że teren w rejonie Dunkierki − podmokły i pocięty kanałami − nie będzie sprzyjał operacji wojsk pancernych. W takim terenie okopani i przygotowani do obrony żołnierze alianccy zadaliby Niemcom duże straty, a bitwa o Francję dopiero wchodziła w decydującą fazę. Dodatkowo feldmarszałek Hermann Göring zapewnił Hitlera, że samoloty niemieckie zaminują wody przybrzeżne, aby brytyjskie jednostki pływające nie mogły dostać się do plaż lub zostały zatopione przy brzegu. Żołnierze alianccy tkwiliby bez zaopatrzenia uwięzieni na brzegu, będąc niemieckimi zakładnikami i wpływając na decyzje brytyjskiego rządu. Prawdopodobnie w ten sposób Hitler zamierzał zawrzeć pokój z Wielką Brytanią. Luftwaffe jednakże zawiodło Hitlera. Hitlerem kierowały względy polityczne; zabicie brytyjskich żołnierzy mogłoby uniemożliwić zawarcie pokoju, a to Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Niemcom 3 września 1939.
Wiki
Niemiecki Sztab Generalny zamierzał uderzyć od wschodu na neutralne Holandię i Belgię (w oparciu o plan Schlieffena), by − po wyjściu nad brzeg kanału La Manche − dokonać gwałtownego zwrotu na południe, kierując ostrze ataku na Paryż. Plan ten był dopracowywany od października 1939 i miał zostać zrealizowany 12 lub 17 stycznia 1940. Tymczasem 10 stycznia tego roku doszło do tzw. incydentu z Mechelen, kiedy to na terytorium Belgii przymusowo lądował samolot niemiecki przewożący plan inwazji. Belgowie powiadomili o zawartości dokumentów Francuzów i Brytyjczyków, którzy zaczęli koncentrować swe siły na bliskich podejściach do granicy belgijskiej oczekując, że nieprzyjaciel zrealizuje plan, którego kopię zdobyli. Tymczasem Niemcy zmienili plan. Generał Erich von Manstein zaproponował, by zgrupowanie pancerne uderzyło przez Ardeny na Sedan i następnie uderzyło na północ, zamykając w belgijskim kotle siły brytyjsko-francuskie. Adolf Hitler plan zatwierdził.
Po ataku Niemiec na Belgię, Holandię, Luksemburg i Francję (Fall Gelb) 10 maja 1940 oraz po niepowodzeniach w Norwegii (→kampania norweska) rząd Neville'a Chamberlaina stracił zaufanie społeczeństwa i wieczorem 10 maja premier Chamberlain podał swój gabinet do dymisji. Jego następcą został tego samego dnia Winston Churchill, który rozpoczął tworzenie rządu.
Jedną z tajemnic II wojny światowej jest, dlaczego Hitler zatrzymał niemieckie siły pancerne. Hitler uważał, że Brytyjczycy będą we Francji walczyć do ostatniego naboju. Zawsze twierdził, że gdziekolwiek Anglicy postawili nogę, niemal niemożliwe było przepędzenie ich stamtąd. Generał Heinz Guderian jakoby poinformował Hitlera, że teren w rejonie Dunkierki − podmokły i pocięty kanałami − nie będzie sprzyjał operacji wojsk pancernych. W takim terenie okopani i przygotowani do obrony żołnierze alianccy zadaliby Niemcom duże straty, a bitwa o Francję dopiero wchodziła w decydującą fazę. Dodatkowo feldmarszałek Hermann Göring zapewnił Hitlera, że samoloty niemieckie zaminują wody przybrzeżne, aby brytyjskie jednostki pływające nie mogły dostać się do plaż lub zostały zatopione przy brzegu. Żołnierze alianccy tkwiliby bez zaopatrzenia uwięzieni na brzegu, będąc niemieckimi zakładnikami i wpływając na decyzje brytyjskiego rządu. Prawdopodobnie w ten sposób Hitler zamierzał zawrzeć pokój z Wielką Brytanią. Luftwaffe jednakże zawiodło Hitlera. Hitlerem kierowały względy polityczne; zabicie brytyjskich żołnierzy mogłoby uniemożliwić zawarcie pokoju, a to Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Niemcom 3 września 1939.
Wiki
