wojna, 1948
Druzowie świętuje zwycięstwo Żydów w Safed w Izraelu, 1948
Druzowie, Al–muwahhidūn (arab. دروز duruz hebr: דרוזים, "druzim") – grupa wyznaniowa i etniczna, która wyłoniła się z egipskiego isma'ilizmu w XI wieku na Bliskim Wschodzie.
Wśród druzów popularna jest teoria, wedle której wywodzą się oni od biblijnego Jetro, teścia Mojżesza, który choć nie był Żydem, wspierał ten lud. Głównymi założycielami religii druzyjskiej byli Muhammad ibn Isma illa ad-Darazi i Hamza ibn Ali Ahmad. Sami wyznawcy nazywają siebie Muwahhidun. Darazyci – druzowie osiedlili się w północnej Syrii w 1017 roku.
Obecnie największe skupiska druzów znajdują się w Libanie w pobliżu góry Hermon, w górach wokół Bejrutu i Sydonu. Mniejsze grupy zamieszkują w górach Hauran w Syrii i w Izraelu na Wzgórzach Golan. Ich liczebność ocenia się na około 500-600 tys.
Druzowie odgrywają znaczącą rolę polityczną w Libanie, gdzie stanowią 8% populacji i obsadzają 8 miejsc w 128-osobowym parlamencie.
Druzowie mieszkający w Izraelu są znani ze swojego patriotyzmu w stosunku do tego państwa, w związku z czym na równi z Żydami podlegają (poza szejkami – wtajemniczonymi w nauki) obowiązkowi służby wojskowej w izraelskiej armii (Siłach Obronnych Izraela), z której de facto zwolnieni są przedstawiciele innych mniejszości narodowych. Tworzą Druzyjski Oddział Zwiadowczy.
Druzowie mieszkający w Syrii w toczącej się w tym kraju wojnie domowej zachowują neutralność.
Wyznanie druzyjskie łączy cechy religii muzułmańskiej z wpływami chrześcijaństwa, gnostycyzmu oraz dawnych wierzeń bliskowschodnich. Ponieważ ich doktryna religijna, opierająca się na 111 traktatach (risala) odbiega znacząco od ortodoksji muzułmańskiej, przez wieki uważani byli za ruch heretycki, a nawet religię odrębną od islamu. Sprzyjał temu hermetyczny charakter wspólnoty (małżeństwa wewnątrz grupy, nie przyjmują nowych wyznawców), skrywanie wierzeń oraz niektóre specyficzne poglądy. Religia druzyjska jest monoteistyczna. Uznają oni fatymidzkiego kalifa Al-Hakima (zm. w 1021 r.) za inkarnację Boga, wierząc, że żyje on dalej w ukryciu. Uznają siedmiu nieomylnych i pozbawionych grzechów proroków, m.in. Adama, Abrahama i Jezusa. Wierzą w wędrówkę dusz (reinkarnację), która spełnia się gdy dusza jednoczy się z al-aaqal al kulli – Kosmicznym Umysłem utożsamianym z Wolą Bożą. Druzowie nie uznają pięciu filarów islamu.
Wspólnota druzów dzieli się na dwie grupy:
ukkal (wiedzący, mędrcy)
dżuhhal (nieświadomi).
Świętymi księgami są Qur'an - Koran, Nowy Testament i ich własne religijne pisma Kitab al-Hikma.
Wiki
Wśród druzów popularna jest teoria, wedle której wywodzą się oni od biblijnego Jetro, teścia Mojżesza, który choć nie był Żydem, wspierał ten lud. Głównymi założycielami religii druzyjskiej byli Muhammad ibn Isma illa ad-Darazi i Hamza ibn Ali Ahmad. Sami wyznawcy nazywają siebie Muwahhidun. Darazyci – druzowie osiedlili się w północnej Syrii w 1017 roku.
Obecnie największe skupiska druzów znajdują się w Libanie w pobliżu góry Hermon, w górach wokół Bejrutu i Sydonu. Mniejsze grupy zamieszkują w górach Hauran w Syrii i w Izraelu na Wzgórzach Golan. Ich liczebność ocenia się na około 500-600 tys.
Druzowie odgrywają znaczącą rolę polityczną w Libanie, gdzie stanowią 8% populacji i obsadzają 8 miejsc w 128-osobowym parlamencie.
Druzowie mieszkający w Izraelu są znani ze swojego patriotyzmu w stosunku do tego państwa, w związku z czym na równi z Żydami podlegają (poza szejkami – wtajemniczonymi w nauki) obowiązkowi służby wojskowej w izraelskiej armii (Siłach Obronnych Izraela), z której de facto zwolnieni są przedstawiciele innych mniejszości narodowych. Tworzą Druzyjski Oddział Zwiadowczy.
Druzowie mieszkający w Syrii w toczącej się w tym kraju wojnie domowej zachowują neutralność.
Wyznanie druzyjskie łączy cechy religii muzułmańskiej z wpływami chrześcijaństwa, gnostycyzmu oraz dawnych wierzeń bliskowschodnich. Ponieważ ich doktryna religijna, opierająca się na 111 traktatach (risala) odbiega znacząco od ortodoksji muzułmańskiej, przez wieki uważani byli za ruch heretycki, a nawet religię odrębną od islamu. Sprzyjał temu hermetyczny charakter wspólnoty (małżeństwa wewnątrz grupy, nie przyjmują nowych wyznawców), skrywanie wierzeń oraz niektóre specyficzne poglądy. Religia druzyjska jest monoteistyczna. Uznają oni fatymidzkiego kalifa Al-Hakima (zm. w 1021 r.) za inkarnację Boga, wierząc, że żyje on dalej w ukryciu. Uznają siedmiu nieomylnych i pozbawionych grzechów proroków, m.in. Adama, Abrahama i Jezusa. Wierzą w wędrówkę dusz (reinkarnację), która spełnia się gdy dusza jednoczy się z al-aaqal al kulli – Kosmicznym Umysłem utożsamianym z Wolą Bożą. Druzowie nie uznają pięciu filarów islamu.
Wspólnota druzów dzieli się na dwie grupy:
ukkal (wiedzący, mędrcy)
dżuhhal (nieświadomi).
Świętymi księgami są Qur'an - Koran, Nowy Testament i ich własne religijne pisma Kitab al-Hikma.
Wiki
