znani-ludzie, 1967
Saddam Hussein z żoną Sajidą Talfah, 1967

Saddam Husajn Abd al-Madżid at-Tikriti (arab. صدام حسين عبد المجيد التكريتي; ur. 28 kwietnia 1937 w Al-Audży, zm. 30 grudnia 2006 w Bagdadzie) – iracki prawnik, polityk i mąż stanu, jedyny Marszałek Iraku, generał, prezydent i faktyczny dyktator Iraku w latach 1979–2003, sekretarz generalny irackiego oddziału Partii Baas i przewodniczący irackiej Rady Dowództwa Rewolucji.
Do władzy doszedł po objęciu władzy w Iraku przez partię Baas, głoszącą socjalizm arabski i panarabizm. Saddam odegrał znaczącą rolę w zamachu stanu przygotowanym przez tę partię w 1968. W latach 70. z jego inicjatywy znacjonalizowano przemysł naftowy w większości należący do zachodnich korporacji. Z pieniędzy pochodzących z ropy w szybkim tempie rozwinął gospodarkę Iraku. Husajn otoczył się w rządzie politykami wywodzącymi się z sunnickiej mniejszości kraju. Formalnie do władzy doszedł w 1979, wtedy też miało miejsce apogeum jego władzy.
W 1980 rozpoczął wojnę z Iranem która trwała do 1988 i do której był mniej lub bardziej jawnie namawiany oraz wspierany militarnie i politycznie przez USA oraz ZSRR obawiające się rozprzestrzenienia się irańskiej rewolucji islamskiej[1]. W 1988 przeprowadził operację Al-Anfal, w trakcie której użyto broni chemicznej przeciwko kurdyjskim formacjom zbrojnym oraz ludności cywilnej.
Po zakończeniu wojny z Iranem stracił poparcie Zachodu, został natomiast otoczony czcią przez część mieszkańców świata arabskiego. Obalony w 2003 w wyniku inwazji międzynarodowej koalicji na czele z USA i Wielką Brytanią. W 2006 powieszony na podstawie wyroku Sądu Najwyższego.

Wiki