znani-ludzie, 1900
Oskar II, Oskar Fryderyk – król Szwecji w latach 1872–1907 i Norwegii w latach 1872–1905, z dynastii Bernadotte
Oskar II, Oskar Fryderyk (ur. 21 stycznia 1829 w Sztokholmie, zm. 8 grudnia 1907 tamże) – król Szwecji w latach 1872–1907 i Norwegii w latach 1872–1905, z dynastii Bernadotte.
Syn króla Szwecji i Norwegii Oskara I i Józefiny de Beauharnais. Brat króla Szwecji i Norwegii Karola XV. Ojciec króla Szwecji Gustawa V. Ostatni koronowany monarcha szwedzki, następca Gustaw V nie koronował się. Przed wstąpieniem na tron miłośnik wiedzy i amator podróży. Pasjonat nauk ścisłych, sztuki i literatury. Odbywał służbę wojskową w marynarce wojennej. Należał do masonerii, do której wprowadził go jego ojciec. Był aktywnym członkiem loży Nordiska Första. Uważał, że masoneria stanowi ważny element życia i kultury.
Wstąpił na tron w 1872. Jego panowanie było długie i pokojowe. W 1884 w Norwegii, a w 1905 w Szwecji zapoczątkował parlamentarno-gabinetowy system rządów. Po tym, jak odmówił utworzenia norweskiej służby dyplomatycznej, parlament norweski usunął go z tronu w 1905. W Szwecji panował do końca życia. Tylko częściowo udało mu się odbudować autorytet Szwecji w polityce wewnętrznej. Musiał współpracować z różnymi frakcjami parlamentarnymi. Od 1896 roku także z socjalistami, którzy po raz pierwszy dostali się do parlamentu. W polityce zagranicznej dokonał reorientacji polityki szwedzkiej. Zamiast tradycyjnego sojuszu z Francją wybrał sojusz z Niemcami. Poprzez swoje szerokie kontakty i zainteresowanie polityką zagraniczną uzyskał status mediatora w rozwiązywaniu różnych kwestii natury dyplomatycznej.
Wiki
Syn króla Szwecji i Norwegii Oskara I i Józefiny de Beauharnais. Brat króla Szwecji i Norwegii Karola XV. Ojciec króla Szwecji Gustawa V. Ostatni koronowany monarcha szwedzki, następca Gustaw V nie koronował się. Przed wstąpieniem na tron miłośnik wiedzy i amator podróży. Pasjonat nauk ścisłych, sztuki i literatury. Odbywał służbę wojskową w marynarce wojennej. Należał do masonerii, do której wprowadził go jego ojciec. Był aktywnym członkiem loży Nordiska Första. Uważał, że masoneria stanowi ważny element życia i kultury.
Wstąpił na tron w 1872. Jego panowanie było długie i pokojowe. W 1884 w Norwegii, a w 1905 w Szwecji zapoczątkował parlamentarno-gabinetowy system rządów. Po tym, jak odmówił utworzenia norweskiej służby dyplomatycznej, parlament norweski usunął go z tronu w 1905. W Szwecji panował do końca życia. Tylko częściowo udało mu się odbudować autorytet Szwecji w polityce wewnętrznej. Musiał współpracować z różnymi frakcjami parlamentarnymi. Od 1896 roku także z socjalistami, którzy po raz pierwszy dostali się do parlamentu. W polityce zagranicznej dokonał reorientacji polityki szwedzkiej. Zamiast tradycyjnego sojuszu z Francją wybrał sojusz z Niemcami. Poprzez swoje szerokie kontakty i zainteresowanie polityką zagraniczną uzyskał status mediatora w rozwiązywaniu różnych kwestii natury dyplomatycznej.
Wiki