natura
Skocznik antylopi potrafi wykonać skok nawet do 4 metrów (wideo)
Skocznik antylopi, dawniej także: szpringbok (Antidorcas marsupialis), z afrykanerskiego: spring = skok; bok = antylopa, sarna lub kozioł) – gatunek małego brązowo-białego ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych. Wysokość w kłębie do 75 cm. Samce mogą ważyć do 50 kg, a samice do 37 kg.
Łacińska nazwa marsupialis pochodzi od fałdu skóry przypominającego kieszeń, ciągnącego się wzdłuż ciała, aż do ogona. Skocznik antylopi potrafi unieść tę fałdę odsłaniając białą sierść.
Skocznik antylopi żyje na suchych terenach południowej i południowo-zachodniej Afryki, głównie w Namibii, Botswanie, Angoli i Republice Południowej Afryki. Kiedyś występował bardzo licznie, obecnie wskutek częstych polowań i zagospodarowywania terenów, na których żył, jego ilość drastycznie się zmniejszyła. Występuje na terenach prywatnych i w obrębie parków narodowych i niepełnych rezerwatów.
Skoczniki antylopie często wykonują wysokie skoki do 4 m, w praktyce znane jako "pronking" (holenderski: pronken = popisywać się). W czasie podskoku skocznik antylopi wygina grzbiet i podnosi swoją kieszeń.
To zachowanie nie jest dokładnie poznane, następuje w chwili zdenerwowania lub podniecenia. Jedna z teorii mówi, że chce w ten sposób pokazać drapieżnikom swoje plamiste umaszczenie. Inna, że skoczniki antylopie demonstrują swoją siłę i sprawność, i w ten sposób próbują zniechęcić drapieżnika do ataku. Kiedy drapieżnik się oddali, skoczniki antylopie nie skaczą, a dosyć szybko biegną, nawet do 80 km/h.
Wiki
Łacińska nazwa marsupialis pochodzi od fałdu skóry przypominającego kieszeń, ciągnącego się wzdłuż ciała, aż do ogona. Skocznik antylopi potrafi unieść tę fałdę odsłaniając białą sierść.
Skocznik antylopi żyje na suchych terenach południowej i południowo-zachodniej Afryki, głównie w Namibii, Botswanie, Angoli i Republice Południowej Afryki. Kiedyś występował bardzo licznie, obecnie wskutek częstych polowań i zagospodarowywania terenów, na których żył, jego ilość drastycznie się zmniejszyła. Występuje na terenach prywatnych i w obrębie parków narodowych i niepełnych rezerwatów.
Skoczniki antylopie często wykonują wysokie skoki do 4 m, w praktyce znane jako "pronking" (holenderski: pronken = popisywać się). W czasie podskoku skocznik antylopi wygina grzbiet i podnosi swoją kieszeń.
To zachowanie nie jest dokładnie poznane, następuje w chwili zdenerwowania lub podniecenia. Jedna z teorii mówi, że chce w ten sposób pokazać drapieżnikom swoje plamiste umaszczenie. Inna, że skoczniki antylopie demonstrują swoją siłę i sprawność, i w ten sposób próbują zniechęcić drapieżnika do ataku. Kiedy drapieżnik się oddali, skoczniki antylopie nie skaczą, a dosyć szybko biegną, nawet do 80 km/h.
Wiki
