militaria
Luk bombowy samolotu B-52 Superfortress podczas bombardowania (wideo HD)

Boeing B-52 Stratofortress – amerykański bombowiec strategiczny dalekiego zasięgu. Oblatany w 1952 roku, stosowany bojowo między innymi w wojnie wietnamskiej i pierwszej wojnie w Zatoce Perskiej.

Uzbrojenie
Bombowiec B-52 jest w stanie przenieść 31 500 kg różnego rodzaju broni konwencjonalnej (bomby, miny, rakiety) oraz bomby jądrowe (B28, B43, B53, B61, B83). Typowy ładunek konwencjonalny to na przykład 51 bomb 500-funtowych (241 kg). B-52 może też przenosić 20 pocisków manewrujących do atakowania z większych odległości (stand-off).
Wcześniejsze wersje B-52 były wyposażone w uzbrojenie strzeleckie: cztery karabiny maszynowe kalibru 12,7 milimetra umieszczone w stanowisku ogonowym. Za pomocą tej broni zestrzelono dwa północnowietnamskie MiG-i 21. Wersja B-52H jest już pozbawiona uzbrojenia obronnego.

Zastosowanie
B-52 znajdowały się w inwentarzu USAF-u przez większość zimnej wojny. Wojna wietnamska wymusiła przystosowanie Stratofortressów do roli bombowca konwencjonalnego. W czasie ośmiu lat tego konfliktu B-52 wykonały ponad 126 tysięcy samolotolotów bojowych i zrzuciły 2,63 miliona ton bomb.

W trakcie operacji „Pustynna Burza” w Iraku w 1991 roku Stratofortressy zrzuciły około trzydziestu procent (pod względem łącznego wagomiaru) bomb zrzuconych przez całą koalicję (w toku działań bojowych stracono jedną maszynę, lecz nie w wyniku działań nieprzyjaciela). Zastosowano je bojowo również w operacji bombardowania Jugosławii przez NATO w 1999 („Allied Force”), w operacji w Afganistanie („Enduring Freedom”, 2001), a także w drugiej wojnie irackiej („Iraqi Freedom”) w 2003 roku.

Obecnie B-52 są zgrupowane w dwóch stałych bazach: Minot AFB w Dakocie Północnej (5. Skrzydło Bombowe) i Barksdale AFB w Luizjanie (2. Skrzydło Bombowe). Ponadto często działają tymczasowo z różnych baz sił powietrznych Stanów Zjednoczonych na całym świecie.

Wiki