wojna, 1942
Pies zaprzęgowy wyszkolony do noszenia karabinu maszynowego M1919 , Alaska, USA
Browning M1919 – amerykański ciężki (wersja A4) i lekki (wersja A6) karabin maszynowy.
Ciężkie karabiny maszynowe M1919A4 były podstawową ciężką bronią maszynową armii amerykańskiej. Stosowano je jako broń piechoty (na podstawie trójnożnej M2), a także były montowane na wielu typach pojazdów wojskowych (w jarzmach kulistych czołgów, na zewnętrznych uchwytach w innych pojazdach, często jako broń przeciwlotniczą). Piechota początkowo używała ckm M1917A1, jednak od 1943 coraz częściej zastępowała go lżejszym i dzięki temu łatwiejszym do przenoszenia ckm-em M1919A4. Wprowadzony do uzbrojenia lkm Browning M1919A6 (wyposażony w dwójnóg i kolbę) nie zdobył uznania i był używany w niewielkich ilościach.
M1919 był bronią celną i niezawodną, ale już w trakcie II wojny światowej postanowiono zastąpić ją nową konstrukcją, bardziej pasującą do coraz bardziej dynamicznego pola walki. W praktyce jeszcze w trakcie wojny koreańskiej karabin ten był szeroko stosowany. Zastąpił go dopiero uniwersalny karabin maszynowy M60 w latach 60. Jako uzbrojenie czołgów były używane nawet do początku lat 80. XX wieku.
Ciężki karabin maszynowy Browning M1919A4 był zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o krótki odrzut lufy, ryglowanie ryglem wahliwym. Strzelanie tylko ogniem ciągłym. Zasilanie taśmowe (taśma parciana, podczas wojny koreańskiej stosowano taśmę metalową, jednak prowadziło to do szybszego zużycia mechanizmów karabinu). Lufa niewymienna, ciężka, chłodzona powietrzem w walcowej, perforowanej osłonie zakończonej odrzutnikiem. Broń strzelała z podstawy trójnożnej.
Wiki
Ciężkie karabiny maszynowe M1919A4 były podstawową ciężką bronią maszynową armii amerykańskiej. Stosowano je jako broń piechoty (na podstawie trójnożnej M2), a także były montowane na wielu typach pojazdów wojskowych (w jarzmach kulistych czołgów, na zewnętrznych uchwytach w innych pojazdach, często jako broń przeciwlotniczą). Piechota początkowo używała ckm M1917A1, jednak od 1943 coraz częściej zastępowała go lżejszym i dzięki temu łatwiejszym do przenoszenia ckm-em M1919A4. Wprowadzony do uzbrojenia lkm Browning M1919A6 (wyposażony w dwójnóg i kolbę) nie zdobył uznania i był używany w niewielkich ilościach.
M1919 był bronią celną i niezawodną, ale już w trakcie II wojny światowej postanowiono zastąpić ją nową konstrukcją, bardziej pasującą do coraz bardziej dynamicznego pola walki. W praktyce jeszcze w trakcie wojny koreańskiej karabin ten był szeroko stosowany. Zastąpił go dopiero uniwersalny karabin maszynowy M60 w latach 60. Jako uzbrojenie czołgów były używane nawet do początku lat 80. XX wieku.
Ciężki karabin maszynowy Browning M1919A4 był zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o krótki odrzut lufy, ryglowanie ryglem wahliwym. Strzelanie tylko ogniem ciągłym. Zasilanie taśmowe (taśma parciana, podczas wojny koreańskiej stosowano taśmę metalową, jednak prowadziło to do szybszego zużycia mechanizmów karabinu). Lufa niewymienna, ciężka, chłodzona powietrzem w walcowej, perforowanej osłonie zakończonej odrzutnikiem. Broń strzelała z podstawy trójnożnej.
Wiki
