natura
Moa - wymarły nielatający ptak, który mógł ważyć nawet do 250 kg i mieć nawet 3,6 m wysokości, Nowa Zelandia

Moa (Dinornithiformes) – rząd wymarłych ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje gatunki nielotne, zamieszkujące Nową Zelandię począwszy od plejstocenu aż po XIV lub XV wiek.

Wymarły między rokiem 1300 a 1440 ± 20 lat. Przed pojawieniem się człowieka jedynym naturalnym wrogiem był orzeł Haasta (Harpagornis moorei). Maorysi przybyli na Nową Zelandię z Polinezji między 1250 a 1300. Traktowali moa jako źródło mięsa, doprowadzając polowaniami do wymarcia tych ptaków.

Ptaki te charakteryzowały się następującymi cechami:
szczątkowe skrzydła – posiadały jedynie jedną kość kończyny górnej, scapulocoracoid, powstały ze zrostu kosci kruczej z łopatką (scapula)
bardzo duże rozmiary: wzrost do 3,6 m (największe znane ptaki); samice znacznie większe od samców, samce były zwykle o połowę mniejsze, co stanowi ekstremalny przykład dymorfizmu płciowego u ptaków
masa do 250 kg
bezgrzebieniowce
masywne nogi o czterech palcach, z trzema palcami zwróconymi do przodu i jednym niewielkim z tyłu, często jedynie samą ostrogą
mała czaszka; sądząc po niewielkich oczodoły, miały słaby wzrok; dziób bardzo krótki
pokarm wyłącznie roślinny.