znani-ludzie, 1947
Aktorka Alina Janowska na ulicy Polnej w w-wie, 1947
Alina Maria Janowska-Zabłocka (ur. 16 kwietnia 1923 w Warszawie, zm. 13 listopada 2017 tamże) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna.
Pochodziła z rodziny ziemiańskiej, była córką Stanisława i Marceliny Janowskich. Ojciec, z wykształcenia inżynier rolnik był adiutantem generała Józefa Dowbora-Muśnickiego. Matka, Marcelina Rymkiewiczówna, z wykształcenia śpiewaczka operetkowa, porzuciła obiecującą karierę dla męża i rodziny. Jej stryj, Bohdan Janowski, oficer i dziedzic majątku Janowskich Polany II koło Wiszniewa, zginął w Katyniu. Dzieciństwo spędziła m.in. w Berdówce, Brodach pod Kalwarią Zebrzydowską, Miętnem koło Garwolina i Żyrowicach[6]. Na przełomie 1939 i 1940 roku została osadzona wraz z matką i bratem w obozie jenieckim Stalag I B Hohenstein pod Olsztynkiem. Została uratowana przed wywozem na roboty do Niemiec i przydzielona do prac w ogrodach Pałacu w Wilanowie.
Aresztowana w nocy z 23 na 24 kwietnia 1942 roku, została oskarżona o współpracę z podziemiem i pomoc rodzinie żydowskiej. Przez 7 miesięcy więziona na Pawiaku w Warszawie. Wielokrotnie przesłuchiwana na Szucha. 6 listopada została zwolniona i jednocześnie uratowana przed wywozem do Oświęcimia. Wzięła udział w powstaniu warszawskim, przyłączając się do niego już 1 sierpnia. Była łączniczką dowództwa batalionu „Kiliński”, pod pseudonimem „Alina” (nieformalnie „Setka” – z uwagi na to, że można było na nią liczyć w 100%), na służbie pozostawała aż do 4 października 1944. Po upadku powstania i wyjściu z Warszawy przedostała się do rodziców w Tworkach.
Jej pierwszy występ w 1943 roku zapowiadał Jerzy Waldorff, akompaniowali Witold Lutosławski i Andrzej Panufnik. Po wojnie trafiła do łódzkiego Teatru Syrena, grała w kabarecie Gong. Wypatrzona w Syrenie przez asystenta Leonarda Buczkowskiego znalazła się na planie Zakazanych piosenek (1946). W 1946 roku ukończyła Szkołę Tańca Artystycznego Janiny Mieczyńskiej w Łodzi. W 1948 roku zdała aktorski egzamin eksternistyczny.
Była prezesem Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom „Gniazdo”, od 2007 roku była członkiem honorowym i Prezesem Honorowym Stowarzyszenia.
Alina Janowska po raz ostatni wystąpiła przed publicznością 17 marca 2013 na 34. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu w koncercie „Urodziny Aliny. Benefis Aliny Janowskiej”, kiedy świętowała jubileusz pracy artystycznej. Cierpiała na chorobę Alzheimera[15]. Zmarła 13 listopada 2017 w Warszawie mając 94 lata. Tydzień później po mszy świętej pogrzebowej w kościele św. Stanisława Kostki została pochowana w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach.
Wiki
Pochodziła z rodziny ziemiańskiej, była córką Stanisława i Marceliny Janowskich. Ojciec, z wykształcenia inżynier rolnik był adiutantem generała Józefa Dowbora-Muśnickiego. Matka, Marcelina Rymkiewiczówna, z wykształcenia śpiewaczka operetkowa, porzuciła obiecującą karierę dla męża i rodziny. Jej stryj, Bohdan Janowski, oficer i dziedzic majątku Janowskich Polany II koło Wiszniewa, zginął w Katyniu. Dzieciństwo spędziła m.in. w Berdówce, Brodach pod Kalwarią Zebrzydowską, Miętnem koło Garwolina i Żyrowicach[6]. Na przełomie 1939 i 1940 roku została osadzona wraz z matką i bratem w obozie jenieckim Stalag I B Hohenstein pod Olsztynkiem. Została uratowana przed wywozem na roboty do Niemiec i przydzielona do prac w ogrodach Pałacu w Wilanowie.
Aresztowana w nocy z 23 na 24 kwietnia 1942 roku, została oskarżona o współpracę z podziemiem i pomoc rodzinie żydowskiej. Przez 7 miesięcy więziona na Pawiaku w Warszawie. Wielokrotnie przesłuchiwana na Szucha. 6 listopada została zwolniona i jednocześnie uratowana przed wywozem do Oświęcimia. Wzięła udział w powstaniu warszawskim, przyłączając się do niego już 1 sierpnia. Była łączniczką dowództwa batalionu „Kiliński”, pod pseudonimem „Alina” (nieformalnie „Setka” – z uwagi na to, że można było na nią liczyć w 100%), na służbie pozostawała aż do 4 października 1944. Po upadku powstania i wyjściu z Warszawy przedostała się do rodziców w Tworkach.
Jej pierwszy występ w 1943 roku zapowiadał Jerzy Waldorff, akompaniowali Witold Lutosławski i Andrzej Panufnik. Po wojnie trafiła do łódzkiego Teatru Syrena, grała w kabarecie Gong. Wypatrzona w Syrenie przez asystenta Leonarda Buczkowskiego znalazła się na planie Zakazanych piosenek (1946). W 1946 roku ukończyła Szkołę Tańca Artystycznego Janiny Mieczyńskiej w Łodzi. W 1948 roku zdała aktorski egzamin eksternistyczny.
Była prezesem Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom „Gniazdo”, od 2007 roku była członkiem honorowym i Prezesem Honorowym Stowarzyszenia.
Alina Janowska po raz ostatni wystąpiła przed publicznością 17 marca 2013 na 34. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu w koncercie „Urodziny Aliny. Benefis Aliny Janowskiej”, kiedy świętowała jubileusz pracy artystycznej. Cierpiała na chorobę Alzheimera[15]. Zmarła 13 listopada 2017 w Warszawie mając 94 lata. Tydzień później po mszy świętej pogrzebowej w kościele św. Stanisława Kostki została pochowana w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach.
Wiki
