astronomia-fizyka
Mgławica Koński Łeb i sąsiednia mgławica NGC 2023 na pasie Oriona
Mgławica Koński Łeb (znana także jako Barnard 33 wewnątrz IC 434) – ciemna mgławica znajdująca się w konstelacji Oriona. Odkryła ją w 1888 roku Williamina Fleming na płytach fotograficznych wykonanych w Harvard College Observatory.
Mgławica jest położona zaraz poniżej gwiazdy Alnitak, najbardziej wysuniętej na wschód gwiazdy Pasa Oriona i jest częścią znacznie większego Zespołu Obłoków Molekularnych Oriona. Leży w przybliżeniu 1500 lat świetlnych od Ziemi i ma średnicę około 3,5 roku świetlnego.
Czerwony blask pochodzi od gazu wodorowego położonego głównie za Mgławicą Koński Łeb, zjonizowanego przez pobliską gwiazdę sigma Orionis. Mgławicę tę rozjaśnia znajdująca się za nią mgławica emisyjna IC 434. Ciemność mgławicy Koński Łeb jest spowodowana głównie przez gęstą warstwę pyłu, chociaż dolna część szyi Końskiego Łba rzuca cień na lewo. Strumienie gazu opuszczającego mgławicę są skierowywane przez silne pole magnetyczne. Jasne punkty przy podstawie mgławicy Koński Łeb to młode gwiazdy w procesie formowania.
NGC 2023 – mgławica refleksyjna znajdująca się w konstelacji Oriona w odległości blisko 1500 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 6 stycznia 1785 roku przez Williama Herschela. Mgławica ta rozciąga się na przestrzeni 4 lat świetlnych.
NGC 2023 znajduje się w pobliżu Mgławicy Koński Łeb oraz Mgławicy Płomień. Otacza ona młodą masywną gwiazdę typu widmowego B HD 37903. Energia tej gwiazdy oświetla mgławicę w takim stopniu, że ma ona stosunkowo wysoką jasność powierzchniową i jest stosunkowo łatwym obiektem do badań. W materiale, z którego powstała mgławica NGC 2023 formują się nowe gwiazdy. Fale gazu otaczające gwiazdę są 5000 razy gęstsze niż ośrodek międzygwiazdowy. Niezwykłe zielonkawe bąble to prawdopodobnie obiekty Herbiga-Haro. Fale uderzeniowe pobudzają gaz do świecenia, tworząc obserwowane w mgławicy nieprzewidywalne formy.
Pas Oriona – asteryzm utworzony przez trzy jasne gwiazdy ζ Ori (Alnitak), ε Ori (Alnilam) i δ Ori (Mintaka), należące do gwiazdozbioru Oriona. Gwiazdy te to błękitne nadolbrzymy, gorętsze i znacznie masywniejsze od Słońca. Alnitak jest gwiazdą potrójną odległą od Ziemi około 817 lat świetlnych, Alnilam jest błękitnym nadolbrzymem, odległym od Ziemi około 1342 lata świetlne, a Mintaka jest gwiazdą wielokrotną, składającą się z czterech składników, odległą od Ziemi około 916 lat świetlnych. Powstały w Obłoku Molekularnym w Orionie. Gwiazdy pasa Oriona widziane z Ziemi są ustawione prawie w jednej linii.
Przedłużenie pasa Oriona wskazuje na Syriusza na południowym zachodzie oraz na Aldebarana na północnym wschodzie.
W religii Słowian był atrybutem Welesa (tzw. Wołosożary). W wierzeniach chińskich łączono go natomiast z triadą Fu Lu Shou.
Wiki
Mgławica jest położona zaraz poniżej gwiazdy Alnitak, najbardziej wysuniętej na wschód gwiazdy Pasa Oriona i jest częścią znacznie większego Zespołu Obłoków Molekularnych Oriona. Leży w przybliżeniu 1500 lat świetlnych od Ziemi i ma średnicę około 3,5 roku świetlnego.
Czerwony blask pochodzi od gazu wodorowego położonego głównie za Mgławicą Koński Łeb, zjonizowanego przez pobliską gwiazdę sigma Orionis. Mgławicę tę rozjaśnia znajdująca się za nią mgławica emisyjna IC 434. Ciemność mgławicy Koński Łeb jest spowodowana głównie przez gęstą warstwę pyłu, chociaż dolna część szyi Końskiego Łba rzuca cień na lewo. Strumienie gazu opuszczającego mgławicę są skierowywane przez silne pole magnetyczne. Jasne punkty przy podstawie mgławicy Koński Łeb to młode gwiazdy w procesie formowania.
NGC 2023 – mgławica refleksyjna znajdująca się w konstelacji Oriona w odległości blisko 1500 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 6 stycznia 1785 roku przez Williama Herschela. Mgławica ta rozciąga się na przestrzeni 4 lat świetlnych.
NGC 2023 znajduje się w pobliżu Mgławicy Koński Łeb oraz Mgławicy Płomień. Otacza ona młodą masywną gwiazdę typu widmowego B HD 37903. Energia tej gwiazdy oświetla mgławicę w takim stopniu, że ma ona stosunkowo wysoką jasność powierzchniową i jest stosunkowo łatwym obiektem do badań. W materiale, z którego powstała mgławica NGC 2023 formują się nowe gwiazdy. Fale gazu otaczające gwiazdę są 5000 razy gęstsze niż ośrodek międzygwiazdowy. Niezwykłe zielonkawe bąble to prawdopodobnie obiekty Herbiga-Haro. Fale uderzeniowe pobudzają gaz do świecenia, tworząc obserwowane w mgławicy nieprzewidywalne formy.
Pas Oriona – asteryzm utworzony przez trzy jasne gwiazdy ζ Ori (Alnitak), ε Ori (Alnilam) i δ Ori (Mintaka), należące do gwiazdozbioru Oriona. Gwiazdy te to błękitne nadolbrzymy, gorętsze i znacznie masywniejsze od Słońca. Alnitak jest gwiazdą potrójną odległą od Ziemi około 817 lat świetlnych, Alnilam jest błękitnym nadolbrzymem, odległym od Ziemi około 1342 lata świetlne, a Mintaka jest gwiazdą wielokrotną, składającą się z czterech składników, odległą od Ziemi około 916 lat świetlnych. Powstały w Obłoku Molekularnym w Orionie. Gwiazdy pasa Oriona widziane z Ziemi są ustawione prawie w jednej linii.
Przedłużenie pasa Oriona wskazuje na Syriusza na południowym zachodzie oraz na Aldebarana na północnym wschodzie.
W religii Słowian był atrybutem Welesa (tzw. Wołosożary). W wierzeniach chińskich łączono go natomiast z triadą Fu Lu Shou.
Wiki
