zdrowie-medycyna
Czy opalanie jest zdrowe?

Wszystko na to wskazuje, że ma więcej zalet niż wad. Dzięki słońcu czujemy się lepiej, w trakcie ekspozycji na słońce w organizmie produkowany jest hormon szczęścia (endorfiny). Nie ma więc lepszego leku na depresję, jak spacer w słoneczny dzień.
Słońce leczy gruźlicę, krzywicę, podczas przebywania na słońcu skóra wytwarza witaminę D 3 (zmniejsza prawdopodobieństwo nowotworów, w tym jelita grubego i czerniaka!), łagodzi stany zapalne, słońce obniża ciśnienie tętnicze (wystarczy zaledwie godzina), zmniejsza prawdopodobieństwo udaru czy zawału, zapobiega również miażdżycy.
W przypadku produkcji witaminy D 3 organizm sam reguluje jej produkcję, tak więc nie można jej przedawkować. Dużo gorzej wygląda to od strony suplementów z tą witaminą. W żywności (najwięcej w tłustych rybach, żółtkach jajek, wątrobie ...) jest jej niestety niewiele.
Osoby o jasnej skórze (fototyp I) potrzebują zaledwie ok. 15 minut nasłonecznienia w ciągu dnia (między godziną 11-15) na 18% powierzchni ciała (twarz, ręce, przedramiona). Niestety chmury, ubranie czy szyby (również samochodowe) zatrzymują promieniowanie UV-B, które umożliwia w skórze produkcję witaminy D 3 (odpowiadają również za oparzenia słoneczne). Promieniowanie UV-B przechodzi natomiast przez szkło kwarcowe i wodę.

Z obserwacji wynika, że stwardnienie rozsiane jest bardziej powszechne w obszarach, gdzie dni słonecznych jest najmniej, dotyczy to również cukrzycy typu I.
Oczywiście nic nie należy stosować w nadmiarze, bo przesadne opalanie może też przynieść skutki uboczne np. raka skóry, przyspieszy również starzenie się skóry.

Warto dodać, że korzystanie z solarium nie zastąpi słońca i jest wręcz groźne dla zdrowia.