historia
Mapa chińskich Trzech Królestw od 190-280 roku n.e. (animacja)

Epoka Trzech Królestw (chiń. upr.: 三国时代; chiń. trad.: 三國時代; pinyin: Sānguó shídài; 220 - 265) – za datę jej początku uznaje się najczęściej upadek dynastii Han w 220 r. Dla wielu chińskich historyków Epokę otwiera jednak już powstanie Żółtych Turbanów w 184 r. W 220 r. Cesarstwo rozpadło się na trzy oddzielne państwa: Shu Han (蜀漢, zwane także Shu, 蜀), Wei (魏) oraz Wu (吳).

Ich władcy, rywalizując ze sobą o jak największe wpływy i rozszerzenie swych domen, prowadzili nieustanne wojny między sobą. W ich trakcie korzystali także z pomocy koczowniczych państw, okalających Chiny od północy i zachodu. Najbardziej ucierpiało na tym Królestwo Północne, z którego część ludności zmuszona została do ucieczki przed najazdami plemion koczowniczych do Królestwa Południowego. Ciągłe wojny spowodowały znaczne osłabienie gospodarki Chin, a nawet zmniejszenie liczby ludności. Najważniejszym wydarzeniem Epoki Trzech Królestw było rozprzestrzenienie się w Chinach religii buddyjskiej.

Koniec epoki rozpoczął się w 263 r. wraz z podbojem Shu przez Wei. W 265 r. w Wei nastała Dynastia Jin, która w 280 r. podbiła również państwo Wu.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Epoka_Trzech_Kr%C3%B3lestw