historia
Drohobycz w II RP centrum polskiego przemysłu naftowego, jedna z największych i najnowocześniejszych na świecie rafinerii

Drohobycz w II RP centrum polskiego przemysłu naftowego, jedna z największych i najnowocześniejszych na świecie rafinerii. Państwowa Fabryka Olejów Mineralnych „Polmin” to rafineria, kopalnie gazu ziemnego, 230 km ropo- i gazociągów, tłocznie ropy, przedstawicielstwa całym kraju.
„Polmin” odpowiadał za 20 proc. ropy przetwarzanej w Polsce. Przerabiano ją na benzynę samochodową i lotniczą, parafinę, koks naftowy, na oleje samochodowe, turbinowe i garbarskie. W 1936 największy producent asfaltów, m.in. drogowych, papowych, przemysłowych.
Sama rafineria - 2 tys. robotników i 800 majstrów. Zarobki były wysokie - od 600 do 2 tysięcy zł (kg chleba 30 gr, mięsa 80 gr, dobre ubranie 40 zł, rower "Łucznik" 100 zł).
Zakład dla pracowników wybudował w Drohobyczu osiedle mieszkaniowe – Kolonię Polminowską.

Romuald Szeremietiew