technika
Jaki telewizor 3d kupić?
Obecnie, bez dwóch zdań i bez żadnych wątpliwości żaden! Pamiętam kilka ładnych lat temu pojawiły się specjalne hełmy do grania w 3d. Problem był jednak taki, że część osób dostawała mdłości i opróżniała zawartość żołądka.
Dzisiaj przybyło nieco herców, telewizory są wypasione, parametry niby rewelacyjne, ale niestety jedyne co pozostało bez zmian to ludzkie oko i mózg. A to wystarczy, żeby cała moda na 3d poległa zanim się tak naprawdę zaczęła.
Jaki jest więc problem?
Jest pewne prawidłowość, im bliżej siedzimy telewizora tym większe problemy. Dlatego też będąc w kinie 3d jakoś dajemy radę, choć nie wszyscy.
Obecna technologia 3d to kopia tego co potrafi ludzki wzrok. Film rejestrowany jest w dwóch dwóch kanałach, dwa nieco przesunięte względem siebie płaskie obrazy. Jeden dla lewego, drugi dla prawego. Owe przesuniecie to sygnał dla mózgu, że mamy do czynienia z obrazem trójwymiarowym. Zadaniem okularów jest rozdzielenie obu obrazów dla lewego i prawego oka. Okulary mogą emitować naprzemiennie obraz dla lewego i prawego oka lub zasłaniać raz to lewe, raz prawe oko. I tutaj pojawia się problem, ponieważ mózg niby daje się nabrać i odczytuje taki sygnał jako sygnał trójwymiarowy, ale dziwnie się przy tym męczy.
Dlaczego 3d tak wykańcza mózg?
Otóż dla mózgu naturalny trójwymiarowy obraz budowany jest nieco inaczej, przykładowo: widzimy drzewo, wraz z poruszaniem się gałki oczne skupiają się na obiekcie, a soczewki dostosowują ostrość. W przypadku telewizora 3d jest problem bo gałki oczne cały czas pracują skupiając się na obiekcie, ale soczewki nie robią nic bo odległość od telewizora mamy stałą. I to jest główny powód dlaczego nasz mózg "wymięka". Zaczynają się bóle głowy, objawy choroby lokomocyjnej, a kończy się to wymiotami.
Czy telewizory 3d bez okularów rozwiążą problem?
Niestety nie, może nieco poprawią komfort oglądania, ale nie rozwiążą problemu.
Czy więc jest szansa na 3d w naszych domach?
Tak, nastąpi to wraz z upowszechnieniem technologii holograficznej.
Fragment artykułu.
Ireneusz Piotrzkowicz
Foto(c) pixabay.com
Dzisiaj przybyło nieco herców, telewizory są wypasione, parametry niby rewelacyjne, ale niestety jedyne co pozostało bez zmian to ludzkie oko i mózg. A to wystarczy, żeby cała moda na 3d poległa zanim się tak naprawdę zaczęła.
Jaki jest więc problem?
Jest pewne prawidłowość, im bliżej siedzimy telewizora tym większe problemy. Dlatego też będąc w kinie 3d jakoś dajemy radę, choć nie wszyscy.
Obecna technologia 3d to kopia tego co potrafi ludzki wzrok. Film rejestrowany jest w dwóch dwóch kanałach, dwa nieco przesunięte względem siebie płaskie obrazy. Jeden dla lewego, drugi dla prawego. Owe przesuniecie to sygnał dla mózgu, że mamy do czynienia z obrazem trójwymiarowym. Zadaniem okularów jest rozdzielenie obu obrazów dla lewego i prawego oka. Okulary mogą emitować naprzemiennie obraz dla lewego i prawego oka lub zasłaniać raz to lewe, raz prawe oko. I tutaj pojawia się problem, ponieważ mózg niby daje się nabrać i odczytuje taki sygnał jako sygnał trójwymiarowy, ale dziwnie się przy tym męczy.
Dlaczego 3d tak wykańcza mózg?
Otóż dla mózgu naturalny trójwymiarowy obraz budowany jest nieco inaczej, przykładowo: widzimy drzewo, wraz z poruszaniem się gałki oczne skupiają się na obiekcie, a soczewki dostosowują ostrość. W przypadku telewizora 3d jest problem bo gałki oczne cały czas pracują skupiając się na obiekcie, ale soczewki nie robią nic bo odległość od telewizora mamy stałą. I to jest główny powód dlaczego nasz mózg "wymięka". Zaczynają się bóle głowy, objawy choroby lokomocyjnej, a kończy się to wymiotami.
Czy telewizory 3d bez okularów rozwiążą problem?
Niestety nie, może nieco poprawią komfort oglądania, ale nie rozwiążą problemu.
Czy więc jest szansa na 3d w naszych domach?
Tak, nastąpi to wraz z upowszechnieniem technologii holograficznej.
Fragment artykułu.
Ireneusz Piotrzkowicz
Foto(c) pixabay.com
