historia, 1944
Panzerfaust zamontowany na ośle.

Pancerfaust, panzerfaust – niemiecki bezodrzutowy granatnik przeciwpancerny jednorazowego użytku. Pancerfaust jako indywidualna broń przeciwpancerna był zgodnie z zamierzeniami bronią tanią, łatwą w produkcji, prostą w użyciu i skuteczną. W roku 1942 powstał prototyp pocisku Faustpatrone (niem. dosłownie "nabój pięściowy"). Była to głowica o ładunku kumulacyjnym osadzonym na krótkiej rurze i miotana ładunkiem prochowym. Doskonałe wyniki balistyczne spowodowały opracowanie bezpiecznego sposobu wystrzeliwania głowicy. Na przełomie 1942 i 1943 roku pojawiło się ostateczne rozwiązanie: przedłużono rurową wyrzutnię, skonstruowano mechanizm odpalający wraz z prostym celownikiem oraz pociskiem nadkalibrowym stabilizowanym brzechwami ze sprężynującej, miękkiej blachy, które rozwijały się po wystrzeleniu. Pierwsze egzemplarze pancerfaustów (niem. „Pancerna pięść”) - serie Panzerfaust 30 i 30 klein - trafiły na front już w połowie 1943 roku, szybko zyskując uznanie. Z racji coraz większych problemów z dostępnością metalu, naukowcy niemieccy próbowali skonstruować pancerfausta z rurą wielorazowego użytku wykonaną z tektury, lecz prace nad tym projektem przerwał koniec wojny. (wikipedia)