historia, 1966
Lata 1966-76 - czerwone bandy z książeczkami Mao (Rewolucja Kulturalna, Chiny).

W 1964 roku ukazała się Czerwona książeczka, wybór cytatów i pism Mao, które były wytycznymi dla całego narodu. Mao rozpisywał się tam o praktycznie wszystkim .... o kobietach, uczeniu się i oczywiście o zażartej walce klasowej, czyli takie chińskie połączenie dwóch bełkotów Marksa i Lenina. Książka ponoć miała ponad miliard nakładu. Nie wchodząc w szczegóły Rewolucja Kulturalna to nic innego jak walka o władzę wewnątrz partii, początkowo tylko w łonie partii, potem już walka "kliki" Mao z wszystkim i wszystkimi, właściwie z całym społeczeństwem. Okres rewolucji kulturalnej to okres potwornego chaosu, socjalistycznych eksperymentów gospodarczych na gigantyczną skalę. Czerwonogwardziści w ramach walki z kontrrewolucją włamywali się domów i niszczyli wszystkie "burżuazyjne" sprzęty - książki, szachy, eleganckie ubrania, płyty gramofonowe, meble ...., zakazano śpiewania dzieciom kołysanek, puszczania latawców, urządzania wesel i pogrzebów, kobietom obcinano długie włosy, rabowano muzea, niszczono zabytki i dzieła sztuki, zniszczono m.in mury miejskie Pekinu ! (wojsku udało się uratować Zakazane Miasto), zaczęły się prześladowania intelektualistów, uczniów zachęcano do szykanowania i poniżania nauczycieli, przestały ukazywać się książki, dostępne były jedynie dzieła Stalina i Envera Hodży. Zniszczono tradycyjną chińską operę zastępując ją "operę rewolucyjną". W latach Rewolucji Kulturalne nie powstał żaden chiński film. Posądzone o kapitalistyczne zarządzanie zakłady były niszczone, często dochodziło do walk robotników z czerwonogwardzistami. Ludobójcza rewolucja skończyła się wraz ze śmiercią Mao Zedonga i pochłonęła prawdopodobnie około 5 mln mieszkańców Chin. W grudniu 1978 władzę nad partią przejmuje Deng Xiaopinga, który odrzucił socjalizm i wprowadził Chiny na drogę wolnorynkowych reform i kapitalizmu. Zapewne zapytacie, dlaczego Chińczycy cenią do dzisiaj Mao, skoro przyniósł on na ich ziemie obce kulturowo i wyjątkowo szkodliwe gospodarczo idee socjalizmu, otóż Mao udało się wraz z Czang Kaj-szekiem usunąć z kraju okupantów, zarówno Japończyków, jak i Brytyjczyków.